Uzun yıllar hiç bitmeyeceğini sanırız yürüdükçe uzanır inceden inceye çoğu zaman,
halbuki yolun sonuna çoktan gelmişizdir.

Her soluklandığımız yerde iki ucuna bakarız başladığımız noktadan çok uzak varmak istediğimiz yer. Sonsuzluk sanırız bir an vazgeçmek isteriz.
Çünkü yorgunluk çökmüştür çoktan ve dizler takatsiz kalmıştır.

Sonra bunca yorulmuşken, huzura az kalmışken durmak olmaz deriz biraz daha cefa gerekiyor mutlu olmaya, yoksa kaybetmek vardı bu yolun sonunda.

Yeniden kalkarız ümitler depolayarak yüreğimize. Aşkta böyledir işte yorulsakta, dursakta, vazgeçmeye yüz tutsa da umutlar bunca acı ve sıkıntı boşuna olmamalıydı diyerek sabırlar doldurarak yüreğimize.
Ve yeniden kalkarız bin bir heyecanla yükleriz umutlarımızı gönül heybemize.

Aşkın dalları uzanmalı, bahar gibi pembe beyaz çiçekleri açtırmalı yanan yüreklerde. Kır çiçekleri, menekşeler, kar beyaz papatyalar her yerde.

Umutları kırmayın seviyorsanız sıkıca sarılın ve hiç bırakmayın demek geldi içimden.


12 Şubat 2014

Rasim Yılmaz