Buruk bir veda arifesindeyim, çıkmazlar içinde ışığa ulaşmaya çalışıyorum, umudum ise dibe vurmuş durumda, hayata dair sahte bir tebessüm yüzüme yansımakta, dertsiz ve gamsız bir insan görünümünde günlerimi tamamlamaya gayret ediyorum........

Hüzün hakimse kişide bunu hemen aşka sevgiye bağlarlar halbuki hayatta aşktan ve sevgiden daha önemli şeyler vardır. Sorumluluklarımı artık yerine getiremiyorum, girdaplar içinde günden güne boğuluyorum, dürüst ve duygusal oluşum canımı çok acıttı, iyilik meleği gibi herkese yetişmeye çalıştım, dertlerini kendi derdim bildim, dedikodudan ve gıybetten uzak herkese insan olduğu için değer verdim. Özüm, sözüm birdir, doğru bildiğim hiçbir konuda kimse beni susturamaz, hak ve hukuk kavramı özümün bütününü teşkil etmektedir. Hayatımda kimseye veremeyeceğim hesabım yoktur, allahtan başkada kimseden korkmam, engin bir hoşgörüye sahip mütevazi bir insanım, ahlaki değerlerime, örf,adet, gelenek ve göreneklerime bağlıyımdır, inançlı ve maneviyati güçlü bir kulumdur........

Ben nekadar iyi olursam olayım, kötüler iyilerden fazla olduğu için hayat mücadelesinde direncimi yitirdim, yalanla dolanla işini hallettiren insanlardan bıktım, emeğe saygı yok, yalaka biriysen cebin para görür, sofran şenlenir ama kendini bilen allahtan korkan biriysen çalışır didinirsin, helalinden alınterinin karşılığını almak istersin sana emeğinin bedeli olarak para yerine nasihat verilir. Çal, çırp, sahtekarlık yap senden iyisi yok fakat bunuda ancak ve ancak kursağı geniş, yüzünün astarı kalmamış, suratına tükürülse yarabbi şükür diyebilecek insanların yapabileceği davranış biçimidir........

Herkesi kendim gibi bilirim, kötü düşünmem kimse için, hırsım ve ihtiraslarım yoktur, azla yetinmesini ve şükretmesini bilirim, hedeflerim için kendimden ödün de, taviz de vermedim, doğru bildiğim yolda annemin ve babamın hayır dualarıyla yürümeye devam ettim.......

Ben iyi bir polyana olduğum için mutluluk oyununu çok güzel oynadım, benim yerimde olmak isteyen çok kişiyle karşılaştım, mücadeleci, pes etmeyen, en güzelini, en iyisini yapan, az zamanda çok işler başaran,herşeyi halleden, akıl küpü,güçlü bir insan, işte beni de yoran bunlar oldu, öyle bir zırhın içine koydumki kendimi ben bile çıkmak istediğim zamanlar o zırhtan dışarıya çıkamadım, sorumluluklarım ve çevreme yansıttığım cesur yürek bir görüntüm vardı, ama insandım bende bu hep göz ardı edildi, unutuldu, hayal kırıklığı yaşadığım zamanlarda, hatam ve yanlışım olduğu dönemlerde bile kendi kendimi teselli etmeyi başardım, gözyaşlarımı hiçkimseye göstermedim. Ben Kelebek gibi uçup arı gibi sokmayı beceremedim, bunu kendime, özüme asla yakıştıramadım o nedenlede hep olduğum gibi göründüm, göründüğüm gibide oldum......

Kendimle iç hesaplaşma içerisinde boğuluyorum, insana yakışan insani bütün vasıfları bir arada topladığım halde hayatın içerisinde muvaffak olamadım, neye elimi attıysam boş çıktı, şansım hep bana gülmeyi unuttu, sıramı bekledim durdum ama bir türlü o gün gelmedi, yüzüm gülmedi, umutlarım,düşlerim,hayallerim pes etmişliğime alkış tuttu, ben hayatın karşısında yenildim ve havlu attım, benden bu kadar............