Sana hiç gönderemeyeceğim bir mektup yazıyorum.Biliyorum bana çok kızgın,kırgın ve nefret dolusun.Ama mantıklı düşünsen eminim ki yaptığın hataları veya benim hissettiklerimi anlarsın.Tanırsın beni.En çok seninle konuştum çünkü ben. Sana karşı yaptığım hataları biliyorum. Ama anlasaydın kırgınlıklarımı anlardın seni neden kırdığımı…
Altın kalpli adam sen başkalarına uyup beni yok saydın. Dolduruşa geldin. Evet belki ben aşık değildim sana ama zaten bunu biliyordun ben aşık olamıyordum, değer veriyor çok seviyordum. Bazen çok sıkılıyordum. Çok yakışıklı erkeklere bakıyordum evet hala unutamadığım biri vardı ve canım hala çok yanıyordu. Ama ne vardı biliyor musun ? senin yanında kendim olabiliyordum. Gözlerine baktığımda başka bir dünya görüyordum ve ben o dünya da çok mutluydum. Ve benim o mutlu dünyamı çok güvendiğim insanlar yıktı. Hiç kimse göründüğü kadar masum değil anlatıldığı kadar kötü de değil ama kendini anlattığı kadar doğru da değil bende dahilim ..
Bazen bir anda seni düşünürken biliyorum kendimi defalarca özür diliyor sonra sana çok kızıyorum. Soruyorum neden beni ona benzetmeye çalıştın ? Ona karşı ne vardı içinde bilmiyorum. Ama benim yaptığım şeyler biraz da ona olan özleminden kaynaklanıyordu. Düşünüyorum da yanında mutluydum. Kimse beni sevemeyecek senin kadar aslında bakarsan sen sevdin mi ondan bile emin değilim. Sevseydin yanımda olurdun ne olursa olsun elimi bırakmazdın. Ben içimi en çok sana açtım. Sana ağladım bazen. Ve seninle güldüm. Evet aşık değildim. Hala da değilim. Bu mektubu neden yazıyorum bilmiyorum. Dengesizliğime ver. Kendimi hep saklıyorum içimdeki duyguları yazmak daha çok mutlu ediyor biliyorsun zaten bunu. Çok yandı canım ondan böyleyim hiç anlatmadım sana. İçimde yaşayıp içimde bitiriyorum. seni bile bazen kötü hatırlıyorum. Çok yaralıyım sen görmüyorsun .Ve siz bana yeni yaralar açtınız. Siz evet altın kalplim…
Sen ve en yakınlarım….
Kimseye güvenme derken ne kadar da haklıydın. Sanırım bazen hiç kimsem yok. Sen zaten varken de yoktun. Yoktun altın kalplim.
Canını çok yaktım farkındayım. Duygularını çaldım senden .Ama hayatının aşkı ben değildim. Ve sen henüz onunla karşılaşmadın. Bana mesaj atar mısın bilmiyorum ama bekliyorum. Oysa hiç küsmeyecektik söz vermiştik…
Güvenme etrafındaki insanlara bilmediğin çok şey var altın kalplim çok ..
Sen kötü bil herkes kötü bilsin beni ama Allah biliyor onları olanları …
Beni affet demeyeceğim bu kez.. Onları da Allah affetsin.
Hiç gönderemeyeceğim bir mektup yazıyorum sana hep yanındayım derdin ya bak yoksun yanımda. Düşmanlarımız bile gülüyor bu olanlara…Kendine iyi bak altın kalplim..
Hoş çakal mutlu kal…