DÜNYA VER ELİNİ BANA

Bu gün yeniden yolları tanıdım. Bilmiyormuş gibi yapıp tüm cadde ve sokakları keşfe çıktım. İnsanları ilk kez görüyormuşum gibi davrandım.

Kaldırımda, yatağımda olsam onun kadar rahat yatmayacağım köpeği izledim, karşıdan karşıya geçemeyen gri-beyaz tüylü kediye güldüm. Annesi kızdığı için ağlayan çocuğu susturmak istedim, birbirine çok yakışan ama kavga eden çifti barıştırmak. Bir konu hakkında deli gibi tartışan arkadaşların konusuna girip fikir vermek istedim, seyyar satıcının tezgahının başına geçip onunla satış yapmak, kağıt toplayan çocuklara yardım etmek, kucağında bebeğiyle dilenen kadının yanında oturup dilenmek istedim...

Yalnız bakmak istedim dünya’ ya yeniden ve bu sefer daha çok severek. Yıldızları izlemek kadar uzak olsun istiyorum birinin nefesi nefesime. Mutluluk veya huzur değil istediğim. Yalnızlığı yaşamak doya doya ve sınırı olmadan.

Zaman üzülüp kendimi kahredeceğim kadar uzun değil. Hayat elimden giderse ve tutamazsam yaşayacağım pişmanlığı kimse benimle paylaşmayacak. Sebep olanlar sadece muhteşem yaşamlarına hapsolacaklar. Buna izin vermeyeceğim.

Şimdi koşma zamanı. Haydi, ver elini dünya! Yaşamaya hazırım…