Gitmeler ağır gelir yüreğime
Hep birileri gider, hep ben kalırım
Birileri geri gelirim der, birileri de aslında gitmiyorum .
Ama o kadar ağır basar ki kalbime gitmeye atılmış tek bir adım bile
Ben geri gelmesini bile kaldıramam
Hep böyle değil mi dir? Birileri gider, kapıyı kapatır, derin ağır bir sessizlik kalır sizde, bir yanınız haykırmak ister, bir yanınız unutmak, bir yanınız onun için sevinmek ister, bir yanınız kendiniz için acı çekmek... Birileri gider hep aklımdan, çevremden, hayatımdan hep bellidir nereye gittiği ya da ben bildiğimi sanırım. Çizerim kafamda hep gittiği yeri, hep oraya koyarım, o resimde tutarım onu gidişini hatırlamam pek, çok içmedikçe...Gideni çok mutlu veya mutsuz görürüm hep kafamdaki resimde… Bense hep çok mutsuz olurum gidenler aklıma geldikçe. İçimde koca bir boşluk oluşur birden bir sızı duyarım derinden, gitmeseydi neler yaşanırdı sorusu geçer aklımdan ve içimdeki cevapsız ağır sorular kümesine yenisi eklenir. Her uğurlamada ağladım nefret ederek, istemedim çünkü; giden beni böyle bilsin istemedim.
Ben hiç gitmem, hiç gidemedim, çok istedim gidemedim, bilmiyorum gidince benim resmim ne olur? Hiç çizemedim, ben hep burada mutsuz resmimi çizdim. Gitmek mi zor kalmak mı sorusunun cevabını bilmekten korktum hep kalmak bu kadar ağırken ya gitmek daha zorsa ? kalmanın ağırlığını tercih ettim hep .