3. BÖLÜM
............
Köye Dönüş
....
Arefe akşamıydı. O akşam etrafı sessizlik bürümüştü.. Ahmet yurtun yatakhanesinde camdan bakıp yağan yağmuru izliyordu. Yarın sabah köyüne gidecekti. Bi yanda sevinç bir yanda hüzün vardı. Acaba babası nasıl karşılayacaktı onu. Yine hakaretlerine maruz mu kalacaktı..? Düşünceleri yedi bitirdi o akşam Ahmet’i.. Erkenden yatıp sabah otobüsüyle köyüne gidecekti.. Yatması gerekiyordu ama bir türlü yatamıyordu.. Uyku girmiyordu bir türlü gözüne.
Neyse ki sağa sola dönerek bir şekilde uyumayı başardı.
Sabah olmuş güzel bir güneş doğmuştu. Güneşi çok severdi Ahmet. Her güneş açtığından içine neşe sevinç girerdi. O gün de öyle oldu. Sabah 7 otobüsüne binmek için çıktı yurttan. Küçük bir valiz aldı sadece yanına. Otobüse bindi ve köy yolunu tuttu.
Otobüste küçük bir çocuk gördü. Sanki onun küçüklüğünü anımsatıyordu. Babası azarlayarak çaktırmadan dövüyordu. Bu durumu gören Ahmet müdahale etmek istedi fakat karşı çıkan çocuğun babası "Sen karışma o benım evladım . Onu nasıl yetiştireceğimi senden öğrenecek değilim ya" diyerek sert tepki aldı..
Sonra usulca yerine oturdu.. Babası yine aklına geldi. İçindeki heyecanı veya korkuyu bir türlü atamıyordu. Babası nasıl karşılayacıktı acaba onu.?
Neyse ki köye nihayet ulaştı. Valizini alarak 5 dakıka yürüyerek vardı köye. Kapıda çamaşır asan anasını görünce gözleri bir anda doldu. Annesi onu görünce ne yapacağını şaşırdı. Bekliyordu ama anne yüreği işte bir anda koştu "oğlum" diyerek sıkıca sarıldı Ahmet’e .. Ahmet büyük bir sevinç yaşıyordu o an. Annesini tam 5 senedir göremiyordu ve diğer 6 kardeşini. İçerden kardeşleri de koştu.. "Abii" diyerek sarıldılar hasret giderdiler.. Ahmet ürkek ve titrek adımlarla içeri doğru girdi. İçerde televizyon izleyen babasını gördü. Baba hiç istifini bozmadan ayağa kalktı elini uzattı. Ahmet soğuk bir tavırla öpüp içeri girdi. Baba hiç hal hatır sormadı yüzüne bakmadı. Ahmet gururunu yere koyacaktı ama babasını aynı bıraktığı gibi görünce hiç birşey diyemedi.
İçerde kardeşleriyle hasret giderdi. Sofra kuruldu kahvaltı edildi. Sonra Ahmet kardeşlerini bayram gezmesine getirdi. Çok güzel vakitler geçirdi kardeşleriyle beraber.
3 gün ardından Ahmet artık yola koyuldu ve İstanbul’a dönmenin zamanı geldiğini söyledi.
Annesi ve kardeşleri gitmemesini istiyordu. Baba yine soğuktu. Ahmet ile muhattap bile olmuyordu. "BIRAKIN GİTSİN" diyebildi sadece.
Ahmet yola koyuldu. Buruk bir vedalaşma olmuştu ama okuması gerekiyordu. Mesleğini alıp ailesine güzel bir gelecek kuracaktı.

( YURDA "İSTANBUL"a DÖNÜŞ HİKAYESİ İÇİN TAKIPTE KALIN.. )