VARISA DA YOĞUSA DA
Remzi...Bizim köyün maskotu. Cemal’le Ferat’ın kankası. Cemal olsun Ferat olsun Remzi onları görünce eşref saatindeyse “Abi...Abi...”der. Eşek saatindeyse söver sayar. Cemal ve Ferat Remzi’ye takılmadan duramazlar. Bazen:
”Remzi,Ferat geliyor.”diye takılırlar Remzi’ye. Remzi’nin cebinde parası varsa parayı saklayacak yer arar. Çünkü Ferat gelince Remzi’nin başına tebelleş olacak. Ya “Parayı bölüşelim.”diyecek,ya da “Paraya şeker sucuğu al da yiyelim.”diye Remzi’nin başını ağrıtacak.
Remzi bedensel özürlüydü. Ellerini de ayakları gibi kullanırdı. Dört elli yürürdü. Gözleri de iyi görmezdi. Gurbetten gelen birine hoş geldin ederdi. Karşılığında para alırdı Remzi. Âdeta kural haline gelmişti bu. Eğer “Hoş bulduk”tan sonra para gelmezse Remzi’nin “Hoş geldin”leri devam ederdi. Ta ki parayı alıncaya kadar.
Çok da temizdi Remzi. Sabahları Takayd’ın Pınarı’nda pantolonunu,kilotunu çıkarıp belden aşağısını,dal daşşak yıkadığını görmüşlüğüm vardır.
Remzi bir sabah Alo emminin (Ali Kalkan) dükkanına geldi. Elinde bir miktar para.
”Alo emmi...Bana üfüruk (balon)vir.”dedi Remzi. Aksiliğe bakın ki dükkanda balon kalmamış. Alo Emmi:
”Remzi,üfüruk yok.”dedi. Remzi,bir öfkelendi, bir sinirlendi gayri galsın...Küplere bindi âdeta.:
”Ben anlamam,dedi,Varısa da yoğusa da vir...”
Alo emmi üfürüğü birkaç gün sonra vereceğine dair söz verdi. Biraz şeker sucuğu ikram etti Remzi’ye de işi tatlıya bağladı.