1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1531
Okunma
Dostum...
Beni çok insan kırdı, üzdü. Çocuk gibiydi ruhum, unuturdum hemen. Onları affetmek için bahaneler uydurur, uydurduğum bahanelerede inanırdım.
Hayatıma çok insan girdi, kum misali savrulanlar çok oldu ama, dağ gibi olup yerinden kıpırdamayanlarda vardı. Dostumdu Onlar. Riyakarsızdı, hesapsızdı, beni ben olduğum için sevmiştiler.
Elimden herşeyim alınmış, saçlarıma ak düşmüşken, bana elma şekeri alıp, çocukluğumu bana sunan, nerde olursam olayım elimi hiç buakmayandı dostum...
Cevap Yaz