ince bir çizgide sarhoş kafayla yürümeye benziyor bazen hayat..
bacakların birbirine dolanıyor titriyor hatta ayaklarını zar zor zaptediyorsun..ama ne gariptirki senden başka hiç kimse farkında değilmiş gibi taviz vermeden başındaki deli dönenceye yürümeye çalışıyorsun..

her adımda kısa bir nefes belki...belki kurtarıcı bir dayanak arıyorsun elinin altında..
bir kaç adımdan ibaret gibi görünen o çizgi uzuyorda uzuyor zamanla..sanki şehirleri ülkeleri aşmış kadar yol katettiğini sanıyorsun..
dönüp arkana baktığında daha tamamlanmamış bir adım görüyorsun sadece..

milyonlarca yıl gelip geçiyor birbirinin içinden..takvim yapraklarından tabelalar yapıyorsun kayıp karanlığına..
taa ki
gelip dayanıncaya dek boyunu aşan bir tümseğe..

ayık kafayla bir sarhoşun gözünden bakıyorsun sonra hayata.
durmadan dönen flu bir mavilik düşüyor tepene ansızın.

sonra
sonra galiba sarhoş olmak lazım..
ilk adımla son adım arasında geçen zamanı anımsayamayacak kadar üstelik..