Her şey o gün başladı onun ölümüyle o haberle başladı.Cenazesine giderken sanki her adımımda dünya biraz daha kararıyor her adımımda sanki biraz daha zaman yavaşlıyordu.Elim boş gitmiyeyim istedim 2 parça yiyecek aldım.Yüzüm o kadar kötüydü ki ne bakkal amcanın sorası vardı nede benim anlatasım.Zaten her zaman gülen Antalya’nın havasıda nedense o gün kasvetli karanlık ama bir o kadar da rahmetten uzak gözüküyordu.Adımlarımın her seferinde biraz daha yavaşlaması beni daha da yorar hale gelmişti elimde 2 parça eşya bile beni zorluyor hatta eziyordu.Kafamın içi sanki patlayacakmış gibi çalkalanıyordu düşünmek sanki anlamsız duygular ise
her zamankinden boştu her gün bana ayrı bir zevk veren deniz bile benim için sadece çöldü.Derken o an gelip çattı.Zaman durdu içeriye tam adım attığım anda her kezin gözü yaşlı ağlamanın, ağlamanın boş olduğunu bile bile ağlayan insanlarla doluydu.Haykırışlar suskun yalvarışlar çaresizdi.