Bir su bardağı gibi yine dopdolu içim.Yazmak istedim sana ey mektubum en içten dostsun benim için.Yaşarken mutluluğu da mutsuzluğu da her türlü duyguyu yaşadım.Yeri geldi yalnız kaldım çaresiz de kaldım.Gel gör ki bir sensiz yapamadım biliyor musun? nereye gidersem gideyim kağıdımı ve kalemimi hep yanımda taşıdım.Çünkü beni hep en iyi sen anladın.
Bak yine yalnızım ama sen varsın o zaman yalnız değilim çünkü beni dinleyen anlayan bir şey var şükrediyorum Rabbime hadi okuma yazma bilmeseydim.!O zaman beni kim anlardı böyle içten aktara bilirmiydim duygularımı.İyi ki varsın kağıdım iyi ki bitmiyor gönül defterim.Şanssızım Kısmetsizim belki adım ne kadar kısmet olursa olsun.Ama bildiğim tek şey kelimeleri kendimce süsleyebiliyorum.Beni tatmin edecek kadar güveniyorum cümlelerime beni benden alıp götürüyor bazen yazılanları okumak.Benden nice üstün nice değerli yazarlar şairler var bilirim gurur da duyarım ama kendi yazdıklarım beni en iyi anlatandır.Çünkü onlar tamamiyle benim duygularım.Hep yakıştı elime beyaz sayfa kurşuni kalem hiç terk etmedim sizi ben en mutlu olduğum dostlarla olduğum anda bile ne zaman yalnız kalsam sadece defterime sarılıp dertleşiyorum.
Beni tanıyanlar biraz farklı olduğumu söyler pek tanımlayamazlar çoğu zaman esrarengiz ya da tuhaf bulurlar ama sen,sen beni hep tanımlıyor hep açıklığa kavuşturuyorsun.Gizlemiyorsun beni benden herşeyimi biliyorsun seni çok seviyorum defterim benimle devam etmeye sonsuza dek var mısın?Bakma bana öyle ben seninle yaşıyor kendime geliyorum zaten.