Uzunca bir hayat yaşadım. Şimdi cennet kapısındayım. Tek damlası ile dilediğini yanında var eden bir nehir var önümde. İçeyim mi diye bir an tereddüte kapılmadım değil. Sonunda kendimi yendim, bir yudum aldım sudan. Avuçlarımda bir kaç damlası kaldı. Aklımda onu hayal ettim, hayır hayır olamaz, o beni hep terk etti gelip geri gitti, şimdi onlarda aklıma gelmeye başladı ne olursun olmasın. Olmasın aklıma mukayyet olamıyorum. Ve yanımda olmadı. Var olmadı yanımda. Fark ettim ki ne kadar sevsek de bir Mecnun olamayız, bir Mecnun olamadım. Yazıklar olsun bana. Ah Leyla’m. Affet beni, ben kendimi affetmeyi beceremem bundan böyle. Dünya değil burası ki gözüm ü başka hanımlardan kaçırayım. Ey Leyla ah Leyla affet beni. Sana yazdığım, senin için yazdığım ilk mektup bu Leyla’m. Affet beni Leyla. Affet.