Sevgi kendi masumluğunda güzeldi... Masumca ama içten bir anının şiiridir bu!

Mevsim sonbahardı
Tıpkı şarkıdaki gibi
"Ölürüm ölürüm" gazeller gibi
Hadi oradan onyedilik genç
Esmer için öylemi?
Ela ela boncuk gibi gözler
Derin
İçten
Ölürüm diyordu ya!
Sanki o an o saat ölürcesine
Benimsin diyen
Ağaç köküne sarılan dal
Nasıl ırgalanırsa
Öylesine eğilip bükülerek
Benimsin ha!

Dünya ses dalgaları ile yaşarken
Bir onun sesini duymak
Dünya ses dalgaları ile taşarken
Bir onun sesinde boğulmak
Binlercesinin içinden
Simsiyah bir sevgi meziyeti
Beyazım ile taçlanan
Düşkün
Tutkulu
Bir daha yaşamamaya ant!
Bir kez ölmeye yeminimdin
Bin kez sarılmaya idi aşk
Eriyen zaman
Eritilen maşuk
Alevden Ali’m
En çok ben, beni seven gözlerini sevdim!


İskenderun 1981 (basit ama içten satırlar kaybolmaması adına ekliyorum)

Jale Keskin