Sınava kendimce iyi hazırlanmış ve kendinden emin bir edayla okulun yolunu tutmuştum. “Kendimce” kelimesini kullanıyorum çünkü hocama göre ben, sınava pek hazırlanmamışım! Kaygılıydım. Çünkü aynı dersin vize sınavında da aynı duyguları hissetmiş, sonunda da hayal kırıklığına uğramıştım. Basit bir totemle yine başarısız olacağım kaygısı beynimi kurcalamaya başlamıştı bile. Kararlıydım, bu sefer başarılı olacak, tabiri caizse hocanın istediği cevapları yazacak ve başarılı olacaktım. Böylece, çalışmama rağmen ve cevaplarından emin olduğum sınavdan başarısız olduğum için yaşadığım aşağılık kompleksini üzerimden atacaktım. Şoförün sabahın körü diye tabir edebileceğimiz bir zamanda açtığı hüzünlü bir müziğin bile beni o anki coşkumdan alıkoymaması, bu isteğimin ne kadar güçlü olduğunu gösteriyordu. Bir yandan kaygı, kalbimi hızla titretiyordu. Başarısız olursam kendimle alakalı bazı sorunları halledemeyecek ve öğrenilmiş çaresizlik kavramını belki o ders için hayatıma yerleştirecektim. Bu yüzden başarmak zorundaydım. Kendime güveniyordum. Kaygım, hocamın istediği cevapları yazamayacağım konusundaydı. Hocamın açık uçlu sorular sormasına rağmen istediği cevabı yazmamızı istemesini de anlayamıyor, kaygımın artmasına da engel olamıyordum. Daha önce bu duyguyu yaşadınız mı? Bilmiyorum. Çalışmanın da yeterli olamayacağı bir dersle alakalı böyle bir kaygı, hayatımla alakalı motivelerimi nasıl etkileyecek ve benim kendimle alakalı tutarlı bilgilerimi nasıl etkileyecekti. Bir yandan bunu düşünüyor, bir yandan da sınavla alakalı hazırlamış olduğum notları gözden geçiriyordum.
…
Sınav başlamıştı. Çalıştığım yerlerden soruların çıkması bir yandan beni sevindiriyor, bir yandan da düşündürüyordu. Sevindiriyordu. Çünkü başarılı olacağım düşüncesi artmıştı. Düşünüyordum. Çünkü soruların çalıştığım yerden çıkmasına rağmen başarılı olamayacağım düşüncesi de beynimin bir kenarında duruyor ve diğer kenarları rahatsız ediyordu. Fakat öyle cevaplar yazmıştım ki hocanın düşünceleri aynen şu şekilde olacaktı ya da ben öyle düşünüyordum; “Bu çocuk nasıl olur da bu kadar ince ayrıntıyı bağdaştırmış, benim bile aklıma gelemeyecek farklı cevaplar sunmuş. Bir üniversite öğrencisine yakışır yorumlar ve yeni bakış açıları getirmiş. Bu çocuğu tebrik etmek ve tam puan ile ödüllendirmek lazım gelir.”
Aldığım sınav sonucu; “BAŞARISIZ”


Muhammed İşler