...
Bu hayalete yazdığım son mektuptu; diğer bütün mektupların üstüne koca bir çizgi çeken son mektup. Aradan geçen onca zamandan sonra ona yazdığım ilk mektup elime geçince, içimde gittikçeyükselen haykırışım acı acı mürekkebe böyle yansıdı.

1 Aralık 2012

Böyle yazmışım seni görmeden evvel..
Böyle konuşmuşum ilk kez..Bugün o satırları daha iyi anlıyorum. Her ne olduysa oldu, ne değişti hayatında bilmiyorum ama cevap verme tenezzülünde dahi bulunmadığına göre kelimeler kadar uzak. kelimeler kadar imkansız demekki.. ve kelimeler kadar gerçek .
Bir insana deger vermenin saflığını çaldın sen benden. Güveni.. Karşılık beklemeden sevmeyi... Neden bu kadar ısrar ettim bilmiyorum. Sadece kocaman bir soru işaretiyle ortada kalakalmaktansa artık pes edıp ebedıyen sormamayı seçiyorum.
Yıllar sonra yine bir yagmurlu gunde kelimeler kadar uzak..Kelimeler kadar hayal..Bir çift el olarak hatırlamak istiyorum seni.
Bir çift el, kilitlenmiş kalemi..Çünkü ancak böyle hatırlarsam gönül koymam sana..
Bir çift el...suretten yoksun... siretten yoksun...
soguk...
çok soğuk..