2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
455
Okunma
Katı gerçekler,yıkınca hayal dünyamızı çocukken sığınırdık,masallara.Masalların
kuytusunda sert rüzgarın tatlı esintiye dönüşmesini beklerdik.
Büyüdük,masalların yerini giderek çirkinleşen yüzüyle gerçeğin çekilmezliği aldı
ağır ağır.Öylesine ezici, elindeki oyuncağı kırıp acımadan oyun bozucu, duygusuz
karşılandık ki bir sığınak arar olduk,yeniden.Çocukken masallarda saklanan yüreklerin
yeni kovuğu sanat oldu.Modern insan sanatın yumuşak dokunuşlarıyla kendine gele-
bildi ancak.Bu sıkışmışlık, yalnızlık, terk edilmişliğin dayanılmazlığını sanatın götürdüğü
yeni sakin, temiz koylarda unuttu.
Şiir, günümüz şairlerinin doruklardaki örnekleri bizi çağırırken bu içten çağrıya
yüreğimizle koşmalıyız,dostlar.
Cevap Yaz