En kötü, en müzmin ve en ağır gününde onlar için varsın..
Kendi işlerini ve kendi meşakkatli anlarını heba edip onlar için koşarsın..
Yeter ki incinmesinler..
Hep iyi olanlar onlar olsun..
Ruh halleri iyi olsun..
Bunların hepsine eyvallah..

Ama bir gün çekine çekine hatta ezile büzüle gelip de bir rica da bulunursun bir çırpıda red ederler..
Bir sebeb de bildirmezler ne gerek var canım? Demek sen buna değmezsin Alaz’ım..
Kalırsın öyle bomboş, ümitsiz, kanadı kırık..
Senin derdini bilmez, anlamaya çalışmaz ve hatta sormaz..
Anladığına dair cümlede bulunmaz ve de ortaya koymaz..
Ne gereği var.. Ne de olsa bencillik konuştu!

Ümit etmek demek ki iyi değil veya bizlere yakıştırılmıyor yada ümit etmek başka bir dünyanın berraklığı..
Bize ender nasip oluyor demek ki Mevla’mın vardır bir bildiği..

Velhasıl durum şu: bunların adı arka-taş değil boş-taş..
Bu böyle biline..

Alaz yan ve dolan..
Yandıkça al ve dolan..
Sen senliğini heba etmede..
Allah’ın yoluna dolan..


Konçuy (Alaz Serdengeçti) - 20.01.2014