Kızım, güzelliğim,

Bugün sana isminin nereden geldiğini anlatacağım.
Ben, ardında bir bekleyeni olmadan, bekletmeden baharı, hep solmayan çiçekler açmak istedim. Açtığım çiçekler öyle mükemmel olsun ki, görenler hayrete düşsün, koklamak için sıraya girsinler, dedim...

Lakin...
Lakin, açamadan çiçekler, toprakla bir bütün olup, haksızlığa uğradılar.

Kiminin suyu yetersiz geldi,
kiminin güneşi;
kimininse sevgisi...

Ölüp, gittiler bilinmezliğe...
Bilinmezlik onlara ayrı bir giz kattı;
tohumun yerini şüpheler, cevapsızlıklar aldı...


Büyümedi nihayetinde
canına yandıklarım...


"Güzellik"e dair bir araç olamadım kızım...


Bari, tohumundan güzel yetişsin, saçlarından baharlar, gözlerinden ışıltılar eksilmesin istedim
ve
sana "Güzellik" dedim...


Sen henüz doğmadın ancak, baban sana gelecekten de sarılabiliyor kızım, güzelliğim...


Adını aldığın olumsuzlukları
olumlu hale getirmen isteğimle...


Pamuk ellerinden, yumuk yumuk gözlerinden öperim...


Baban...