“Anne olmak, doğurmak demek değildir canım yavrum.”
Bu cümleyi kaç kere okuduğumu bilmiyorum… Yazıldığında annemin ve babamın yolları ayrılmıştı.

Yeni yıl hediyesi olarak canım annem bana çok istediğim hatıra defterini almıştı. Özenle süslenmiş paketten çok istediğim hatıra defteri çıkınca çok mutlu oldum ve hemen ilk olarak iki sevgilime yani canım annem ve canım babama hatıra kalması için bir şeyler yazmalarını istedim. Renk, renk gül resimleriyle süslü sayfaları vardı.

O vakitler biz küçük, mutlu bir aileydik. Annem bir peri kızı, babamda, güçlü, yakışıklı bir prens. Onları birbirlerinden bile kıskanırdım… Ama hasretle paylaştım, ayrılıkla paylaştım… Bu dediklerimi o çocuk aklımla hep düşündüm, çok üzüldüm sonraları.

Canım annem yuvamızdan uçup gittiği gün hatıra defterime ikinci bir yazı yazmış… Uyanıp onu bulamadığım sabah hatıra defterime sarıldım “Seni seven ve hep sevecek olan annen…” diye biten yazısını okumak, yokluğuyla üşüyen yüreğimi o sıcacık sevgisiyle ısıtmak istedim ve habersiz olduğum sayfalar süren ikinci yazısıyla karşılaşınca çok heyecanlandım okumaya başlamadan, ağlamaya başladım… “Canım yavrum…” diye başlayan yazı, beni ne çok sevdiğini anlatan cümlelerle kader ve alın yazısı deneni çaresizce anlatmaya çalışıyordu… Öyle duygulu, hisli ve sevgi dolu bir yazıydı ki sanki yüreği o sayfada benim sevgimle çarpıyordu.

Bir yandan okuyup bir yandan ağlıyor en çokta anlamaya çalışıyordum. O yazıda ölünceye kadar unutmayacağım tek bir cümle vardı:
“Anne olmak, doğurmak değildir canım yavrum”
Bunu anlamıştım ve daha fazlasını da..!

Şimdi ben, yaşamımın heyecanla beklediğim 30. yılındayım… Yaşadığım tüm yıllardan sadece güzel anılarımı sakladım… Kimseye gücenmedim, kırılmadım… Üzüldüğüm zamanlar oldu mutlaka, çocuktum ama kalbimi, bedenimin taşıdığını, ruhumun beslediğini ve gördüklerimden duyduklarımdan güçlendiğini düşünürdüm ve bugün o zamanlar ne kadar haklı düşündüğümü gördüm ve bunun için mutlu oldum. İşte, bu düşünce ile uyandığım her günden olanca güzellik topladım, toplamaya çalıştım ve başardım. Nereden mi biliyorum..? Canım annem ile ayrı geçen uzun seneler sonunda kavuştuk, bir aradayız ve çok mutluyuz.

Dualarla sabır ettik, duruyuz
Yıllar sonra biz kavuştuk, mutluyuz
Göz yaşı döktük, üzüldük, çok zaman
Güldü yüzümüz çok şükür, kutluyuz.

En başta canım annemin olmak üzere tüm annelerin ellerinden en derin saygı ve sevgi ile öperim.

Bana sağlıklı dişler kazandıran canım anneannem, ilahiler öğreten halam, oyuna dalıp ta tuvalete gitmeye üşendiğimde şefkatle, sevgiyle beni temizleyen N.yengem, beni çocuklarından ayırmayıp aynı ilgiyi, şefkati gösteren F.yengem, beni uyutmak için anlattığı masallarla kendi uyuya kalan Lale teyzem…
Ve en çokta beni bir anne gibi bağrına basıp uyutan, üstüme titreyen, saçlarımı şefkatle tarayıp beni tertemiz giyindiren, beni ciddiye alıp benimle konuşan, beni dinleyen, acımı acısı bilip her vakit beni sevgi ile sararken hayatı anlatmak için çırpınan, güzel ahlak, adap ve görgü kuralları ile beni donatırken kitaplarla tanıştırıp, her zaman daha iyisi olmamı isteyen Gulserap teyzem… Canım annemin yokluğu boyunca bana emeği geçen bu güzel yürekli insanların hasretle elerinden öper, anneler gününü en derin sevgilerimle kutlarım.


Duaların belalara, bent olur
Verdiğin öğütler başa, taç olur
Alın terin ile kurdun, tahtımı
Bir damla sevgin canıma can olur.


AsabiŞirin
Gün “Anneler Günü”
o3/o5/’o8