Hüzün sarıyor etrafımı habersizce.. Nedenini bilmediğim ani sızlamalar dolduruyor yüreğimi. Ne oluyor bana, bilmiyorum. Sebebi nedir altı çizili sessizliğimin. Hasretler yoğuruyor benliğimi, engel olamıyorum arayışlarıma. Yazmak istiyorum, sadece yazmak.. Ve bir de ağlamak aslında. Hıçkıra hıçkıra, bağıra bağıra ağlamak. Hiç tadamadığım tadını tatmak istiyorum özgürlüğün. Belki zaman kazanır dinginliğim, acısı hafifler sessizliğin. Giden geri gelmiyor ; zaman.. Her an uzaklaşır hızlı adımlarla. Yaptıkların kârdır yanında, yapmadıkların ise pişmanlık.. Tutulur ya dilin ve kalemin, kesilir nefesin, sesin. İstersin de olmaz yine, tutuklu kalırsın alışkanlıklarına. Öyle özlersin ki öncesini, çok değil, şimdiden biraz ötesini.. Ne de çabuk geçmiş gitmiş özlemini kurmayacağını düşündüğün, basit sandığın ve kıymetini sonradan anladığın günler. Nereye gidiyor yolun sonu, meçhul içinde yaşamak eritiyor insanı. Özlemini iliklerimde hissettiğim anılar var yüreğimin orta yerinde ! Kızgınım elbette, karşımdakilerden çok bizzat da kendime. Yıkıldım ben çoktan, bu sadece harabeden kalan bir duman.

Enes Demirci