sessizce gelmeyecek birini özler bazen insan,yüzü elleri gözleri yabancı olan aşkı
düşler usulca.hayati cümleler ağır basar o an,konuştukça boş çerçeve içindeki
olmayana,kelimeler ağır yara alır ve tükenir inceden hayali sevgili.
bazen yitik sebepleri olur insanın,olandan çok olmayanlar alır aklını,düşer bir zemheride
kayalık fırtınası ırmaklar yoluna,suların şırıltısında aklanır maneviyatı.bilmediği şarkılar
gelir takılır diline ve hiç anlam taşımadan farklı mısralar yükler notaların arası cendereye.
kuru çiçeklerin hunharca kitaplar arasına saklandığı bir aşkın duygusunda yenilir
erik çiçeği baharlara,sadece ayaz bir kışın pus kokusunda sağılır mevsimin sessizliğine,
bazen kendinde bulur aradığı gerçeği insan,istemeden ağlar ruhundaki bomboş
duran yolculuklara,insan çok şey bekler aslında,tövbeler yağar her günahın ardı sıra,
yinede bozulur bir yerinde hayatın,dualar alır sonra yalvar yakar kurtulma arzularında
ve arkası boş bir anıyla devrilir buruk yalnızlıklar karanlığına...
artık yitirilmiş tüm ruhani yaşanmışlık , ardından bakılan bir hikayeden ibarettir...