Sevmek birbirine değil, birlikte aynı noktaya bakmaktır. exupery
Mk
Mkite

Geçmişten İzlenimler 1-10

Yorum

Geçmişten İzlenimler 1-10

0

Yorum

1

Beğeni

0,0

Puan

870

Okunma

Geçmişten İzlenimler 1-10

Bugün cuma. Okulun son günü. Hatta son saatleri. Eve dönmek üzere yola koyuldum. Elimde beslenme çantam; her zaman ki gibi okul kantininde satılan çikolatalar, annemin verdiği ekmek arası peynirli domatesten ağır basmış ve ben annemin “ıvır zıvır almak yok. Anlaşıldı mı? Acil bir şey olur, paran cebinde dursun.” dediği o parayı harcamıştım. “Ama arkadaşlarım da almıştı, teneffüste yiyorlardı” dediysem de işe yaramaz, sopayı yer, öyle ki sopayı yemeden ağlamaya başlardım. Sonra mı? Ah en fazla beş dakika sonra mahalleden duyulan bağrışmaların, oynaşmaların, o keyif veren seslerin etkisiyle acı yerini adeta aşk’a bırakır, ben o aşk ile şırıl şırıl akan o nehre kendimi bırakır ve heyecanın doruklarına varıp saatlerce sürüklenip, annemin “…. hadi akşam oldu, eve gel” cümlesiyle nehrin sonunda şelale olduğunu anımsardım. “Biraz daha, biraz daha!” diye bağırıp tüm mahalleyi inletsem de nehir daha fazla uzamazdı ve şelaleden aşağı, merdivenlerden yukarı doğru yol alırdım!
Ufak bir mahallemiz vardı, gecekondular arasında, incecik, tek vasıtanın geçebildiği, çoşkulu zamanlarda o vasıtaya da müsaade edilmediği o yollar. O yollar ki, ünlü ressamların tasvir yeteneğinin üstünde bir yetenekle boyanır, boyalar tekdüzeden uzak, sevgiyle aşkın harmanı, hareketin ve gürültünün temsilcisi olurdu.
Cuma günlerini severdim. Lakin geçen günkü cumayı sevemedim. Annemin verdiği ‘cebinde dursun’ dediği o parayı harcayıp cumartesi gününden de olduğum için. O kadar yalvarıp yakardım, ağladım, olmadı. İçim içime sığmıyor, o çoşkuyu duydukça, o duyduğum sesler adedince acı çekiyordum. Dayanamadım ve en son; “Anne n’olur yine sopa at bana, yeter ki mahalleye gideyim!” dedim ve yüreğine dokunmuştum. Bana öyle bir baktı ki, akşam olduğunda ve beni eve çağırdığında, ben yine her zaman ki gibi “biraz daha, biraz daha!” dediğimde o “tamam az daha dur, sonra eve gel!” dedi ve ben beklemediğim cevap karşısında şaşkınlık yaşamıştım. O kadar az sürdü ki; üç saniye sonra daha da coştum, coştukça coşturmuştum.
Nehir biraz daha uzamış, şelale görünmez olmuştu!
09.01.2014 - 21:22 - 1/10

Paylaş:
1 Beğeni
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yazıyı Değerlendirin
 
Geçmişten izlenimler 1-10 Yazısına Yorum Yap
Okuduğunuz Geçmişten izlenimler 1-10 yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Geçmişten İzlenimler 1-10 yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL