Sevgili annem..
Sen içimde hep bir özlemdin.Kokunu içime çekebilmek,o soguk kış gecelerini sıcak koynunda geçirmek hayali ile seneleri kovaladım..Bana maddi ve manevi olarak herşeyi sunsalar da hep bir yanım eksikti.Kendimi kanadı kırık bir kuşa benzetirdim.

Ne zaman sabah olsa,annemin o sıcak öpücügü ile uyanmak isterdim..Bayramlar da ilk önce annemin elini öpmek gelirdi içimden..Yemeklerden bile en çok bizim yörenin o meşhur yemegi olan ’analı kızlı’ köftesini çok severdim..Sevmesine çok severdim de
bir türlü yemesini beceremezdim..Her defasında aynı şekilde bogazıma takılırdı.

Okula bile giderken saçlarımı annem tarasın,örsün isterdim..Evlendigim gün ise anne evinden ayrılmak öyle zor gelmiştiki..anlatamam..!

Şimdi ise ben de evlat sahibi ve ’anne’ oldum..Ama siz biliyormusunuz ki? ? Evet siz bu mektubu okuyan sizler..Benim ’annem’ hiç olmadı..!
Bir kez olsun saçımı okşamadı..Beni hiç öpmedi..O sıcak ’ana kucagını’ hiç tadmadım..Üstelik o çok sevdigim ’analı kızlı’ köfteyi de bu gune kadar hiç yemedim,sırf isminden dolayı çok seviyorum..!

’Annem’ her zaman içime çekemedigim mis kokumdur..Onun her gece gelip beni öptügünü hissedebiliyorum..! Ben ’annemi’ hiç bilmeden,hiç tanımadan,bir kez olsun ’anne’ diyemeden çokk ama çokk sevdim..!

Anneler gününde evlatlarım günümü kutlasalar da bilmezler ki; elini öpmek için bir annem olmadıgından içim burkulur..! Sadece topragını öpüp kokladıgım..Tanımadıgım ama eksikligini hep hissettigim’annemi’..’anamı’ ararım.Hep anne özlemi ile yanarım.Ne zaman koşarak annesinin kucagına atlayan çocukları görsem bu yaşta bile hala hıçkırarak aglarım çocuklar gibi..

Sen içimde ki özlemim..Sen geçen yıllarım..Sen yaşayamadıklarım..Sen kaderim..Sen bir kez olsun adını söyleyemedigim...
’Annecigim’...
Nur içinde yat.Mekanın cennet, ’anneler günün’ kutlu olsun..!

Seni hiç görmeyen,hep seven kızın
Sevgül

Sevgül Kılıçaslan Çiftci