Karanlık gecelerimin güneşiydin ama sen karanlık olmayı seçtin...
Dedi bana ,anlatmak dökmek istedi içini kendimce anlatmaya çalıştım onun dilinden...

Ne çok sevmişim seni
Allah kahr eyledi beni
Altı üstü yalan dünya da
Yaratılmış bir fani ...

Ne kolay öğrenirdim oysa
Anlayamadım öğrenemedim
Aşk dedikleri buysa...

Canım yanıyor...
İçim acıyor ,kapatmaya çalışsa da gizlese de bu yürek yarasını ,düşündükçe sızlıyor kanıyor yüreği hatta bazen isyan ettiriyor ...


Boğazım da bir düğüm ...
Ne yutabiliyorum ne atabiliyorum
Gülse de yüzüm içimde gitmeyen bitmeyen bir hüzün


Sevmek aşık olmak ne kadar güzel bir duygu anlatılmaz ...
Ama ayrılık işte o hiç yakışmıyor ne sevene ne de sevilene
Bir çoğu yaşar bir çoğu hayal eder umut eder aşkını bulmayı ,bulup ayrılmaktansa o yürek hep umut etsin hasret kalsın ...


Kimsenin canı yanmasın görünmez yaraları kanamasın
Hiç olmadık zamanlarda olmadık yerlerde gözlerden yaşlar kayıp gitmesin ...
.
.
.
...NE KADAR ÖLDÜM DESE DE YÜREK BU DUYGULAR YAŞAM BELİRTİSİDİR ...