Kalkma saatinden on dakika önceye kurduğun telefonun alarmı çalar. O on dakikanın güzelce tadı çıkarılır yastığın altında.

Sonra kalkma vakti gelir. Saçlar toplanır , el yüz yıkanır. Aynaya bir bakış atılır ki kimseler görmesin.

Kahvaltı tabakları , çatal ,bıçak ve dolaptan her gün ki sırayla çıkarılıp dizilir masaya zeytin peynir ,reçel. Arz-ı endam ederken onlar masanın tam ortasında , ekmek hazır edilir kenarda. Giyinip oturulur masaya . İlk lokmadan sonra düşünmeden edilmez cemal süreya.

‘Yemek yemek üstüne ne düşünürsün bilmem
Ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı.’

Sonra onlarca düşünce hücum eder birden aklına. Yapılacak işler sıraya dizilir , bir telaş bitirilir lokmalar ,başlar koşturmaca. Çocuklar okula , anne babalar işe , dağılır insanlar dünya üzerine.


Bir soluk almak için alınır ele , çay ,kahve ya da sigara . Unutuldu mu sandınız gelir yeniden akla. Bir tatlı ve istekli karşı duruş gibidir onun kelimeleri . Ortak oluverirsiniz bir ucundan. Hayat kısa deyip ,kuşları uçuruşuna gülümsersiniz . Bir güzel sevmektir onun yalnızlığı , eyvallahsız bir vedadır üstü kalsın değişi.

Velhasıl , bir cemal süreya geçti kahvaltı soframızdan ve yüreğin cız eden yanından.

Ve , evet çok haklısın şairim;
Sevmek ,ne uzun kelime…