2.BÖLÜM..
...
İSTANBUL...
...
İstanbuldaydı artık Ahmet...
Nereye gideceğini bilmiyordu.. Öyle çaresizdi ki koca İstanbul’a sığamıyordu.. Günlerce sokakta orda burda yattı.. Aç kaldı. Bazıları yardım etti.. Hamallık yaptı 3-5 kuruş kazanmaya başladı.. Kazandıklarını biriktirmeye başladı.. O sıralarda sınavlara yazılmıştı. Kazanırsa iyi bir okul okuyacaktı..
Ahmet çok zor günler geçiriyordu.. Biriktirdiği parasına hiç dokunmuyordu.. O okuma parası olacaktı.. Okumak en büyük hayaliydi.. Hayallerını gerçekleştirmek en büyük idealiydi.. Birgün okuldan haber geldi.. Kazanmıştı.. istediği yeri elde etmişti.. Sonunda hayalleri gerçekleşecekti..
İlk adım atmıştı okuma yolunda.. Liseyi bitirdikten sonra üniversiteyi de okuyacaktı..
Ona uzanan eller daha da çoğaldı. Kalacak bir yeri de vardı artık.. Kimsesiz değildi zaten bir tek Allah’ı vardı.. O’nun sayesinde buralarda gelmişti..

Sınavlarda en başarılı öğrenci olarak ünvanını aldı.. Derecesi en yüksek öğrenci olan Ahmet parmakla gösterilirdi etrafınca.. Güzel günler onu bekliyordu.. Ama ana özlemi kardeş özlemi artık daha da çok artmıştı.. Gitmeliydi görmeliydi ailesini. Ama babası aklına geldikçe korkuyordu gitmeye.. Babaya öfkeli değildi.. Sadece kırgındı kızgındı..

Gidecekti her ne olursa kardeşlerini görecekti.. Arada telefonda konuşsa da görmeden yapamıyordu.. Hepsi canıydı.. Canından bir parçaydı.. Her telefonda;"Abi ne zaman geleceksin,," diye ağlamaklı sesler onu daha da çok üzüyordu.. Hele anasının o hıçkırıklı konuşmaları yüreğini paramparça ediyordu..
Karar verdi birgün. Bayrama da çok az kalmıştı.. Ailesinin bayramını kutlamaya gidecekti. O mis gibi kokan köyüne gidecek özlem giderecekti..

(Ahmet’in köye dönüş 3. BÖLÜM ÖYKÜSÜ İÇİN TAKİPTE KALIN..)