Ailecek Hollandada yasiyoruz.
Kaldigimiz yerde fazla yabanci bulunmuyor.

Uc tane kucuk cocuklarimiz var.
Zaman zaman büyük sehirlerde gezdigimizde benim cocuklarin bazi tedirginlikleri ve korkulari
oldugunu görüyordum. Kendilerinden farkli insanlarla karsilastiklarinda korkuyorlardi.
Özellikle tenleri koyu olan insanlardan korkuyorlardi.

Ve belli dönemlerde bizi yasadiklari ortamdakinlerden cok farkli olarak görüyorlardi.
Özlerini arastirma dönemindelerdi. Ve bu aralarda ben istedigim egitim (is yogunlugumdan)
istedigim gibi egitemiyordum ve cok seylerden cocuklar eksik kaliyorlardi.

Bunu düsünerek cocuklari islam okula yazdirmaya karar verdik.
Okulun bulundugu yerde cok cesitli irklardan insanlar yasiyor.
Okul yasadigimz yere biraz uzak, lakin basarabilirsek deger diye dusunerek kesin kararlastirdik.

Yeni okullarina basladilar ve bir gun Ramazan ayi geldi. Ramazan bitince okulda birbirleriyle cocuklar Ramazani kutladilar.
Ben herzamanki gibi arabada okuldan cikmalarini bekliyorum. Okuldan cikar cikmaz arabaya giriyorlar ve eve gidiyoruz.
Bu arada tabiki gunluk sohbetimiz basliyor.

Ve arabayi surmeye basladim ve arkaya dogru sordum

-- "ee nasil gecti Ramazan bayraminiz? Guzel gectimi? Neler yaptiniz" ?
Yuzumu sag tarafa cevirdigimde aninda oglumun saskin saskin bakislariyla karsilastim.
Gözlerimin icine saskin saskin bakarak:

"Sen Ramazani nerden biliyorsun diye sordu"
Beni derin derin bir düsünce sardi. Ne düsündügümü tam cözmüsken

"Yoksa anne sendemi müslümansin" diye sordu.
-- "Evet oglum elhamdulillah bende müsümanim",diye cevap verdim.

Aldigim cevap: "Anne ne kadar tesadüf degilmi su ise bak, bende müslümanim"
-- "Menmun oldum oglum tanistimiza :)"

Ve benim hanemdeki insanlarin hepsi müslümanmis bunuda boyle ögrenmis oldum. :)