İnsanları seviyorum.
Güzel dostlukları, sıcak duyguları seviyorum.
İnsanları kızdırmayı onlara takılmayıda seviyorum. Ama bazen kalp kırdığımızda oluyor tabi.
Ya da kalbimizi kıranlar gibi.
Ama kırılganlıklar geçici olmalı.Ard niyet olmamalı diye düşünüyorum.

Dünyaya mümkün olduğunca evrensel bir pencereden bakmak istiyorum.
Hepimiz insanların gülücüklerine, acılarına ve duygularına ortak olmaya çalışıyoruz
Bu durum asla ve asla yanlış anlaşılmamalı.
Bizler çam sakızı çoban armağanı kadar bile olsa şairiz
Ve bırakın şairlerin kalemi özgür olsun
O şairler ki kimi zaman bulutlarla ağlar
Kimi zamanda kah kahalarla katıla katıla gülerler
Çünkü gülmek ve ağlamak aynı yüreğin emsali olmayan eseridir
O eserlerin sahibi olan insan sustuğunda hayatta duracaktır.
Öyleyse bırakın
insanı yaşatalım

Saygılarımla