Kaç kere kandım, kaç kere kanadım
’ GÖNDERİLMEYEN MEKTUPLAR’

Biraz senden birazda benden katıp huzurun rengini akıtmak ister kalemim, bazende çizmek ister aşkın suretini gül kokulu sayfalara...

Merhaba ömrüme gül diye serptiğim yarim

Uzaklardan aldım hasret kokan mektubunu bin kere okumuş olduğum satırlarının her kelimesini ezberledim, canım yandı ağladım, yazamadım yüreğini ısıtacak içimdeki özlemini

Sustum!
O kadar çok özledim ki seni, nasıl kağıda dökecektim bilemedim

Gecelerin uzun saatlerinde düşündüm sessizce, sığmadı özlemin kağıtlara, kalemin mürekkebi yetmezdi daha fazla üzülme diye, unuttum sanma diye, yazıyorum sana hasretle..

Uzaktan sevmek seni ölüme eş olsa da bin kere ölmeye razıyım yeter ki beni unutma, birde sevdiğimi hep hatırla..

Yaşamın tüm renklerini yüreğime akıtıp sana rengarenk bir huzur sunmama sebeptir sevgin.
Yosun tutmuşsa sana dair kelimelerim, bu senin yokluğundaki acındandır bilesin.

Hasret dalgaları vurdu yine gönlümün kıyısına, bu gece bir başka soğuk sanki titriyor buz kesmeye yüz tutmuş sözlerim ve yağmurları hazırlıyor sana olan özlemim...

Sevmek bir kere düşünce yüreğe
kor olup yaksa da
yanar insan seve seve
zaman akıp gitse de ömürden
her akan gözyaşım da yeniden yeşerdi umutlar
bir gün kavuşmaları yazacağız birlikte
ayrılık mektuplarda kalacak
hasret bitecek
ve ağlayan gözler yeniden gülecek...

Senli düşünceler yine aklımda kah ağlatıp kah güldüren, yorsa da beni sensizlikte sevmek, dilime türküler düşüren gözlerin yeter...

Bazen değişmek ister kalem rengini, biraz sana boyamak ister kendini, biraz seni bana yazmak ister, değişmek ister kalem rengini değişmek...

Kaç kere kandım, kaç kere kanadım ve kaç kere yeniden inandım bilmiyorum..yüreğimde acılar bıraktım.. ve unuttuğum bir ben var senle var olmuşum her kanışımda bir daha yok olmuşum...

Ve yorgun nefesimle seslendim son kez sana
sen hiç sevdiğinin ellerine kaderini bıraktın mı?
ben senin ellerine kaderimi bıraktım
nasıl istersen sev beni sevgilim..

bıraktım dedin
şimdi bıraktım..
duyar gibi oldum seni...

01 Ocak 2014


RASİM YILMAZ