Köyümde her şey çok farklı. Herkesin elinde dokunmatik telefon var. Tıpkı diğer şehirlerde
olduğu gibi Facebook, Twitter orada da hayatımızın içine girmişti. Herkes telefonlarıyla
resim çekilip Facebook’a, Twitter’a koymak için internet kafeye gidiyor. Bende günlerden
bir gün resim çekmek için köyümün en güzel yerine gitmiştim. Ama birden üç küçük köpek
yavrusu gördüm, başlarında bir de anne köpek vardı. Köpeklerden korkmama rağmen
onlara bir şekilde yardım etmeliydim. O sırada artık bu korkuyu yenmem gerektiğini fark
ettim. Anne köpek ve yavruları peşime taktım. Onları eve götürdüm. Ama eve giderken
fark ettim aslında bu köpek ev köpeğiydi. Ama yavruları olunca onları sokağa bırakmışlar.
Eve gelince dedem şaşırdı. Ben olanların hepsini anlatınca, benim yardımsever dedem
hemen bir köpek kulübesi yaptı. Her gün köpeklerimi yürüyüşe çıkarıp onlarla oyun
oynardım. Ancak ayrılık zamanı gelip çatmıştı. Anne köpek ve yavrular bana ’’SENEYE
GÖRÜŞÜRÜZ’’ dercesine bakıyorlardı. Bende mutluluk içinde arabaya bindim ve evimize
gitmek üzere yola çıktık...