...Senin sebeplerin ne olursa olsun temiz ve inanmış bir kalbi kırman sana düşen değildi. Şimdi tercihlerinle mutlu olmak zamanıdır. Oysa ben kalbimi iyi tanıyorum ki bana acı veren bir insanla yeniden mutlu olmam mümkün değil. Affetmek ve unutmak iyi insanların intikamıdır derler. Seni affedeli çok oldu ama unutmam uzun sürdü, yalan değil... Her olmazında hayır var denilen Allah, insanı ne zor imtihanlardan geçiriyor biliyor musun? Sonunda tek dediğin şey ’iyi ki olmamış’... Yavaş yavaş öğreniyorsun işte, hayata karışıyorsun... Canın yanıyor ama yandıkça kurtuluyorsun dumanıyla... Bir başka sen oluyorsun bu hayatta kaç kimliğe, kaç benliğe bürünür insan bir düşün! Kırıldıkça değişiyorsun mesela... Kalemine yansıyor yaşadıkların, takdir ediliyorsun...
Garip, hemde çok garip...

Kaç ruh, kaç kalp var bu satırlarda, kim bilir?
Okuyoruz kendimizi.
Olsun, aşktan yaratılmışız.
Bize düşeni biz yaşarız hakkıyla...
Yaşatanlar utansın ahıyla!
Düşmez kalkmaz bir Allah!

Demedi mi o ’ ben kırık kalplerdeyim’ ...
İncinenlere ’’İnşirah’’ indirmişte
Üzenlerin vay haline!

Bir tuhaf boşluk ve yol ayrımı...
Sense kaderinin bekçisi, yoldaşı cabası...
İyi bak yoldaşına şimdi sarıp sarmala.
Herkese nasip olmaz, kişi kendine benzeyeni sever derler, aklında olsun.
Karma en baba öğretmendir...


İçten gelen...

Jasi