Seni tanıdığım gün,herkes küçüktü gözümde,hayatımdan çıkan rollerin kanları ellerime, beynime bulaşmıştı . Gözlerim sevdalardan geçeli asumaniliği görmez olmuştu. Her yer, her daim benim için geceydi.Zaman kısaydı,uzun gelen ömür öldüğün gün kadardı. Bir sürü işlerle yorduk yüreklerimizi, halimizi kendimize biz bırakmadık. Ellerin küçüktü,sokağın dar,arnavut kaldırımlarıyla kaplıydı. Ben unuttum çok sevdiğim adını. Titretmiyor beni seninle ilgili hiç bir anı. Ellerin küçüktü,kalbime sığdı,adın kısaydı aklımda kaldı. Hiçbirinin gerçeği aşk olmadı.. Bahanesi eski hayat yaralarımdı. Seni kandırdım kendimi de hatta. Şimdi büyük tut unutma faslını,koşarak geldiğim küçük ayaklarıma geniş bir yer aç,örtüsüz,çıplak hislerimi beni anlayamadığın tüm zamanlara sayarak ,münhal halimin en belirgin duruşuyla ; geniş ,kocaman bir yer aç unutmaya..! Oraya uzanacağım..

ALMILA ERDEM