Mutlu Çoğunluk

Eski zamanlarda krallar ve hükümdarlar kendi saraylarında mutlu azınlığını oluşturur, askerlerinin gücüyle de halka bazı zulümler ederdi. Din adamları (Geniş kapsamlı, ilkel bir kabiledeki büyücüye kadar kapsam geniş) da kralların halka hükmetmesinde onlara meşruiyet sağlardı!

Mutlu azınlık dönemi süreç içinde kapandı, sürdürülemedi! Bunun yerine mutlu çoğunluk dönemi başladı! Mutlu çoğunluk dönemi de bitmek üzere ama…

Mutlu azınlık, eski zamanda askerleri olan krallar, beyler, paşaların; sarayında, konağında görülürdü! Mutlu çoğunluk da çoğunlukçu demokrasilerde görüldü! Mutlu azınlık ya da mutlu çoğunluk konusunda her ikisinin de sonunun geldiğini söyleyebilirim.

Mutlu çoğunluk için bir örnek vermek isterim. Diyelim ki bir müessese var, on işçi çalışıyor. Personel ücretleri için 30 bin lira ayrılmış! Bu on işçinin yaptığı iş de aynı olsun. Her bir işçiye 3 bin lira verilmesi uygun olacaktır! Müessese müdürünün aklına bir kurnazlık gelir; işçilerden kendine yakın olan 6 tanesini seçer ve onlara 4 bin lira maaş verir! 4 tanesine de sadece 1,5 bin lira maaş verir! Müessese sahibi teftişe gelince de müdür işçilere topluca soralım bakalım hallerinden memnunlar mı der! Doğal olarak işçilerin çoğu halinden memnundur! Müdür, yüzünün akıyla teftişi geçer!

Mutlu azınlık dönemi nasıl kapandı ise mutlu çoğunluk dönemi de kapanacaktır! İdeal olan tüm toplumun mutluluğudur! Sistem mutlu azınlık ya da mutlu çoğunluk üzerine kurulmaz! Sistem tüm toplumun eşit olarak kendi menfaatini kollayabileceği şekilde kurulur. Orta Çağ’dan kalma krallık, halifelik, beylik gibi sistemler çoktan çöktü! Din adamlarının (Geniş manada) topluma yön vermeye kalkması dahi anlamsız!

Son tahlilde; evrensel eşit insan prensibiyle, herkesin eşit fırsatlarla toplumda kendini gösterebildiği; dininden, dilinden, ırkından, siyasi görüşünden dolayı ayıplanmadığı, göklere çıkarılmadığı bir toplum yapısının kurulması dileğimle kısa kesiyorum.

Ahmet Bektaş