Daracık mekânım kalbinle genişlemiş, gözlerinle aydınlanmıştı.

Hangi güz bizi savuracaktı,seni benden alacak başka diyara götürecekti?

Nefesim daralıyor gökkubbe üzerime çöküyor, yokluğundan bahsedemiyorum.
Seninle körebe oynadığımız günlerdeyim ben hâlâ. Mızıkçılık yapıp gözlerini erkenden çözmesen daha çok birlikte zaman geçirecektik. Belki asırların gölgesi üzerimizden kalkacaktı.

Kalbimin ritmi bozuyordu oyunumuzu,tam sarılacakken gözündeki perdeler açılıyordu.
Rüzgârın şiddetine karşı koyamıyordu.Ama bu sefer ki bir başkaydı.Bu oyunun aşk oyunu olduğunu söylemiştin.
Söylemeli miydin? Yoksa hep böyle mi devam etmeliydi?

Bir şey diyecek güçte değildim, zaman bitmiş aniden dünya durmuştu.Nasıl kaçtım oradan nereye gittim hatırlamıyorum.

Ya adına onlarca mendil işlediğim her köşeye baş harfini yazdığım....ve bunları dilek ağacına bağladım hayâl miydi?
Hayâl mi olacak şimdi?

Hiç takatım kalmadı, istemediğim bir sonu görmektense hayallerimle kalmayı tercih ederim.

Ya da inansan bana, ben sana inansam !
Ya da ..........


Heybemdeki anılar
1997