1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
734
Okunma
insanın nefesi düğümleniyor bazen.
ellerinin arasndan akıp geçen zamanın ardından bakarken öyle ve anlamaya çalışırken geride kalmışların sükunetini
düğüm düğüm bir sızı çörekleniyor soluduğu havaya..
sadece bi kaçzaman önceymiş gibi aklında şeritleniyor sokak arası saklambaçlar..ve her kar yağdığında pencere kenarında beklnen sabahın amansız özlemleri..
sıcak ekmek arası tereyağ ve gül reçelinin damakta bıraktığı anne tadı...
pileli eteklerin çiçekklerrine saklanmış çocukluklar ve dut ağğaçlarındaki özgürlük..
hepsi birden üst üste bnip üstüne çörekleniyor avuç içlerinde sakladığını sandığın zamanın..
aslında her satır gümüş işlemeli bir çeyiz sandığı
aslında
özledik çok..
Cevap Yaz