Uzakları yakın eden beni sana seni bana veren ve tek gözlerine dolduğum mektuplarımdan birindeyim yine...

Şşş dur acele etme yavaşça aç zarfı açarken de kokla özlemlerimin kokusunu kattım.

Tüm kokuları aynı anda çeker gibi çek şimdi, soluğundayım yar...

Biliyorum çok beklettim bu kez uzadı zaman, yazamadım, seni dinledim dinledikçe sana demlendim.

Gözlerime bakıp seviyorum dedin ya dünyanın en güzel bakan adamı benim şimdi, en güzeli de sen.

İçimde yanan bir çıra var sanki, boğazımı sarıyor alevleri bir nebze su olabilsem de serinletsem kendimi, anlatabileceğim neler var yüreğimin dilinde.. Bir türlü olmuyor yutkunmaktan ifade dahi edemiyorum.. Aslında korkuyorum insan aşkını anlatamadığın da korkarmış bunu da yeni anlıyorum.

İşte tam beklediğim buydu kim demiş erkekler ağlamaz halt etmiş. Senin için düşmüyorsa gözlerimden bir damla yaş, ben ben değilim.

beni tutup hayallerimin ucundan
yüreğimi serinletirken bir anda
memleket değiştirten sen oldun
bu yüzden hep aklıma gelişini sevdim

Ahh benim ilk baharım, kapalı bir yara gibi sarıyorum sol yanımı, dokunmasın bana senden başkası.

Aşk kokuyor her harfi kelimelerin ve satır aralarındaki boşluklarına akıttım gözyaşlarımı, nemlenmesi bu yüzdendir cümlelerimin.

Okyanuslar kadar dolu dolu yazamıyorum belki, dedim ya tutuluyorum ay gibi sana, kolay mı sanıyorsun bu kadar severken.

Senden başka kim dokunsa bil ki yanar eli...

Oku şimdi bin kez dibe vurmuş duygularımın sana olan esirliğini...



11 Aralık 2013


RASİM YILMAZ