Bir yürek olmalıydı, sevgiyi gönül teknesinde yoğuran ,efil efil adamlık kokan,damlada derya olan bir yürek...

Adımlarını muhabbetten yana atan,konuşurken tartısını dengede tutan,dinlerken muhatabının yüzüne bakan,asla sahte gülmeyen bir yürek...

Çayına şekerle birlikte,güleryüzünüde katan,buram buram köy kokan bir yürek...

lügatta sayfaları karıştırırken mütevazılıkta ismi yazan bir yürek.O demeliydi,işte o baktığın yürek o demeliydi...

Silueti köşede görününce ay doğmalı sokağa,can gelmeli kaldırımlara, küt küt atmalı mavi panjurlu viran evlerin kalbi...

Selam deyince, selama durmalı ahali...bir bir musafahalar rast makamında korolaşmalıydı...

Akşamın gurubunda,kan gelmeli soluk benizlere,iftar sofrasını bekleyen oruçlu ağızların rayihası vurmalı gönüllere...

O yürekte Rabbimin korkusu olmalı..Her dem korkudan,edebe mugayir korkudan yorulurcasına atan bir yürek...

Evet bir anı O’nsuz olmamalıydı..yüreğine nedâmet tozu bulaşmamalıydı...

Merhamet damlaları,dostluk başaklarını doyuruncaya,güneşi olup sarartıncaya kadar vurmalıydı.Başaklar sofralarda lokma lokma helâle doymalıydı...

Gönül evi musıkîye, imsâk vakti sabayla uyanmalı...Salât uykudan hayırlıydı çünki...

Güneş doğmamalıydı ondan önce,o güneşe kalk demeliydi elleri gökyüzünde...

Rabbine yalvarırken şahidi olamalıydı koca güneş,erimeliydi onu görünce...

Çünki Rabbi ona; "Andolsun ki; eğer sizler hiç günah işlemeyen bir kavim olsaydınız sizi yeryüzünden siler, yok ederdim. Yerinize günah işleyen bir kavim yaratırdım ki onlar günah işlesinler ve benden af dilesinler, ben de onları affedeyim" yine "En sevdiğim şey günahkâr kulumun bana yalvarmasıdır,bundan büyük zevk alırım " diye buyuran bir Allah,"Beni unuttukça yine bana dön diyor" İstediği tek şey beni sevin diyor.

Çünki, O yüce Mevlam çok kıskanır kulunu,başkasını sevme yalnız beni sev diyor o kadar,eğer birini seveceksen de benim için sev diyor...

İşte sevi de olalım,sevici olalım,sevilen olalım.Allah’ın seni ne kadar sevdiğini bilmek istiyorsan; sen O’nu ne kadar seviyorsun kendi kalbine bak...unutma mü’min ümitle ümitsizlik arasındadır...Allah korusun ikisinden birinin aşırısı inşanı şeytanın yoluna iter.

O yürek bunları seher vakti,üveyiklerin kanadında dostlarına haber yollardı...

Gelin ,ümitsiz olmayalım...sevelim diyordu o yürek...

Sevin... sevin...sevin...diyordu.

Bu yol sevgi yoludur...o yürek bu yolun çilekeş kuludur...diyordu.

Sevgi dolu tüm yüreklere,sevgi dolusu muhabbetler olsun...

Selim ADIM