Bugün kalbim çok dağınık ...Bende ...
Yerimden kalkasım yok aynaya bakasım yok. Çünkü sen yoksun, sen yok.
Bugün kalbim çok dağınık ...
Toplamam için kendimi sevdiğim üç harfin yanına sokulmam yeterdi.
SEN ...
Evet sen ;
Gözyaşımla yıkanan düşüm,
gülüşüm
gerçeğe dönüşüm.
Bir Aralık ayında saçlarıma düşen kar
Ben ise parmakları üşüyen bir çift el
Bu yüzden tutamadım ellerinden belki de sende üşürsün diye...
Ama yine de seni yüreğimden geldiği gibi sevdim.Uyudum uyandım,uyuyamadım uykusuz gecelerde sabahladım gözlerimin karasına çaktım geceleri, yoruldum dinlendim yine sevdim ..
Uzakları döktüm kirpiklerimden.Ve sensizliği yendim. Ruhumun yandığı, canımın buz kestiği yerden...
Hiç gelmesen de..Benden gittikçe yine bana geldin..
Söylesene
Gitmek midir kalmak mı dır zor olan
Gidenin ardından baktın ise eğer cevabın hazırdır inan
Kaldım ...
Ardından baka kaldım, kalmadığın yerde kaldım. Acımı gittiğin yollar taşıdı sırtında. Eşkiya yaşlar ıslattı ömrümü ,hayatın kahpe yüzlü kapısında .Yolların bittiği yerde, yolların bana çıkmadığı yerde kaldım...
Hep bir adım arkaya düştü adımlarım yetişemedim en çokta sana geç kaldım.
Yine de hep sende kaldım.Senden başka kimseye içimde yer bırakmadım.
Hayat çok kişilik olsa da kalp tek kişilikmiş anladım
Unutmak istemedim seni, unutursam ellerim üşür ,gözlerim üşür,yüreğim buza dönüşür sandım, mektuplara bıraktım gözyaşlarımı, hasretimi cümlelerde yaktım..Her kelimeye seni kattım.Sana saklandım her mısrada...
Bulucak olursan eğer ince uçlu bir kalem altını çizecek adının,
yine sana seni yazıyor olacağım bir başka mektupta.
’’Bu aşk seni çok sevdi’’ diye başlayan bir başlıkla...
ARZU KARADOĞAN
10 Aralık 2013