Sallanan masanın boşlukta kalan bacağına destek yapacak birşey aradı gözleri..Kitapların olduğu kartonun kenarından kopartmaya kıyamadı da biraz ötede boş boş duran taşı alıp sıkıştırdı aksayan bacağın altına, yokladı, evet iyi duruyor du...Tek tek sıraladı serdiği örtünün üzerine, kırışıklığı için içinden ettiği küfürlere gülümsemeye başlamıştı..En kıymetli olanlarını daha yükseklere koymayı planladı..Kitapları kullandı onları yükseltmek için..Sabahın 6.00 sında burda ne arıyorum diye düşündü..Tam iç sesinin ettiği küfürlere hayret ederken biraz ötede başka bir masa kurma telaşını farketti, demekki bir o değildi gazetenin ilanını gören, bu saatte işe koyulan..Düzensizlğe yaşantısının hiçbir kesiminde tahammülü yoktu..Biraz uzaklaşıp seyretti eserini, bir kaç ayrıntı gözüne takıldı..İşte hepsi gözünün önündeydi artık..Termosun kapağını açar açmaz gözlerini kapattıran derin bir nefes aldırtan o mükemmel kahve kokusu..Sıcaklığını hissetti, bardağı kavradığında avuçları..Seyre daldı geçmişini...

Teyze, bu pipo ne kadar ?

Evde içme şunu demekten bıkmıştı, çalışma odasında içmesine ses çıkartmamayı öğrenmişti de, ’’yemeğin üzerine iyi gidiyor bayan’’ deyipte salonun ortasında yakmıyormuydu...

A aa ! Nasıl karışmış bunların içine..O satılık değil ..Deyip aldı genç delikanlının elinde pipoyu usulca okşadı ve çantasının içine atıverdi..

Kurulan masaların aralarında dolaşan, sergileyenin gözden çıkartıp, atmaya kıyamadığı eskilerinin başka bir göze girme çabasındaki eşyalara tek tek bakıp inceleyen insanlar çoğalmıştı..Masasının başına gelip geçmişini, anılarını inceleyen, hatta belkide yüzlerce başka anıya dokunan parmak uçlarıyla şimdi kimse ile paylaşmak istemediği, sadece onların varlığı ile nefes almaya çalıştığı anılarına dokunuyorlardı..Nefesi kesiliyordu sanki..Görmezden gelip arkasını dönüyordu..Ya biri çalarsa diye endişe ile hemen geri dönüyordu..Sorulan fıyatlara ’’yenisi daha ucuz bu kadın delirmiş olmalı’’ dedirtecek fiyatlar söyleyip, masa başındaki akbaba gibi gördüğü insanları uzaklaştırıyordu..

Akşam olmak üzereydi..Yan masa sahipleri şaşkın bakışlar içinde masasının etrafını sarmıştı..

Bu kadar güzel, kaliteli, neredeyse kullanılmamış gibi nadide eşyaları nasıl satamadınız ??

Benim anılarım bukadar ucuz değil..Hele 32 yıl beraber nefes aldığım...

Sustu..Yavaşça başladı toplamaya tek tek..Aynı yaşlardaki bir adam elini omuzuna koydu..’’Bilirim bu acıyı’’..Dedi ve oda usulca ayrıldı yanından..Kırılmasınlar, üzülmesinler diye okşadı tek tek kağıtlara sardı sarmaladı, yerleştirdi usul usul kutuların içine anılarını..

Böyle vasiyetmi olurmuş ..Ciddiye almadığı, duymazdan geldiği, ört pas etmeye çalıştığı onun değimi ile bu masum ve küçük istek ..Neden... Neden rüyalarına giripte ’’Kurtul o anılardan yaşadığın kadar yaşamayacaksın..Hayatın başka renklerini gör..Beni daha çok mutlu edersin o zaman ..’’ demişti..İyi işte elden çıkartmak için tezgah kurdum ..Kimse almadı ..Hepsi yine bana kaldı....