TAKVİM HİKAYELERİ 2
Günaydın uykusuzluğum,günaydın dayıcığım, günaydın büyüdüğüm Bakırköy,gençlimin Yeşilköy Kaldırımları, günaydın bana aşkı öğreten siyah gözler ! Kaç kalem ettiniz bilmem de hiç biriniz de kalmadınız ama..Demekki günaydın diyecek kimse yok desene! Kalmadı ya……
Hayatımın tek başıma yürüyeceğim ilk sokağnı gösteren adam ;babam.Ders çalışmam bitene kadar bana yemek,ıhlamur,sütlü kahve ,nişasta helvası pişiren mis kokan anneannem ve bana bütün fırsatları sunan büyükbabam, bir sarılmama dünyayı değişen adam,toprakta..
Günaydın aşka ağladığım salak gözlerim! Günaydın gamzelerime kırışıklık ekleyen EL’ler.. Sonrasında sırtımı yüzümden çok seven piçler,vurduğunuzu zannetiniz,yere yığılan sizler! Büyüdüm ben.Elinizden tutup kaldıracak değilim günaydın çok bile,zaten benim dememle gününüz aydın olmazki..Laf ola beri gele gevezelik benimki işte. Akşam olunca bizden kopup gidecek bir aralık gününe daha şimdiden elveda. Ayrıca aydınlanan günleri de sevmem . Gebeliğine son vermiş bütün pislikleri doğuran gece artığı ‘’sabah’’. Suçu yok,ha pardon ! Var, kendi hayatımın vebalini ben aldım üzerime. Suçlu yok..! Terazinin dengesiyle oynayanları kendim soktum hayatımın içine. Farkında olmadan,kötülük yaptıklarını zannedenlere bilakis edindiğim tecrübeler; bakın işte bir ‘’günaydın’ı hak ettiniz. Diyetini de bedelini de ödedim. Onlar ise şimdi hala aynı adisyonlar ellerinde hesap doğru mu yanlış mı bunun peşinde. Hatta daha yüksek muhtemel adisyonlara aval aval bakmakta. Onlara bunu dilemem beyhude olur. Zira o yetenekte olsalardı hala benden yana şansları olurdu. Uzun süredir tevazu yok;küstah değilim ama ne diyelim..Ben Ben’den henüz geçmedim..
Ve şimdi küçüklüğümdeki Almıla’nın düğmesine basıp kaçtığım bütün evlerin zillerinde;çalan çalmayan ne kadar insan varsa uyanmalı..!
"Tanrılar sıkılmıştı; bu yüzden insanoğlunu yarattılar," der Kierkegaard. Hala da insanoğlu yapmak çabası içinde sevişenler haydi kalkın sabah oldu bu saatten sonra yapılan çocuktan da hayır olmaz gayrı!

Almıla Erdem.