Bundan tam 1yıl 3ay 5gün önce bir hikaye düştü kalbime… Az gittim uz gittim dere tepe düz gittim. Kötü kalpli cadılarla savaştım,yolumdaki dikenleri ellerimi kanatma pahasına kopararak yılmadan devam ettim. Düşmanı gördüm,dostu seçtim...Ne kadar güldüysem bir o kadar da ağladım... Kanmayı öğrendim pek tabi kandırılmayı da.. Susmayı öğrendim,susmanın gerektirdiği sabrı benimsedim. Asıl korkmam gerekenin dışarıda ki değil içimdeki karanlık olduğunu tecrübe ettim..Sevdim,Allah’a şükür sevdiğim kadar da sevildim..
Önümdeki yolu,kalemimdeki toyluğu bitirdim,başladığım noktaya geri geldim..Baktım ki ben daha hiç bir şey öğrenmemişim.Ne cehalet bitmiş ne de tadılması gereken tecrübe bu dünyada..O gün bugündür kırk fırın ekmek yemeye yolladım bu avare aklımı..Bende sabır,fırında ekmek bitinceye kadar,ne aşkı bildim derim ne de aşık olabildim..