’’köpekler soğukta 17 saat, kediler ise 6 saat aç kalırlarsa donarak ölürler.’’

Penceremden gözlemlediğim arsada, anne köpek, epeyce büyümüş ama bulunduğu sahadan henüz ayrılamayan yavrularına, ağzında çöp torbasıyla geliyor. İçinden yiyecek çıkar umuduyla torbayı açmaya çalışıp yavrularının önüne koyuyor.

Sabahın erken saatlerinde ve akşam saatleri kedi ve köpeklerin çöp kutuları arasında gidip
geldiklerini bir çogumuz farkediyoruzdur. Ağır kapakları kapalı, ağızları sıkı sıkı bağlı çöp torbalarının atıldığı, hayvanların yiyecek bulabilecekleri tek yerler çöp kutuları.
Karnı aç ve yiyecek bulamayan Hayvanlar çöplere attığımız yiyeceklere razılar ama onlara ulaşmaları çok zaman kolay olmuyor. Diyelim ki kedicikler kapağı açık bir çöp kutusu buldular ve bir poşete ulaştılar. Poşeti açmayı başarıp içindeki diğer onca çöpler arasından yiyecek bulabilmek kolay değil.
Bir lokma ekmeği bulamıyarak açlıktan ölen insanların olduğu bir dünyada, bir sürü yiyeceklerimizi israf ederek çöpe atarken vicdanlarımızın sızlaması gerekiyor.


İstersek günde bir beş dakikamızı ayırarak hayvanlara yardımcı olabiliriz. Üstelik yiyecekler diğer çöplerle kirletilmeden. Bir poşet ya da bir kapta fazla yiyeceklerimizi biriktirip hayvanların dolaştığı uygun bir yerlere, çöp kutuların yanlarına ayrı olarak bırakabiliriz. Bunu yapmak zor birşey değil. Eminim ki bunları elinden geldiğince yapmaya çalışan duyarlı yürekler var.
Bunu daha arttırarak, ulaşabileceğimiz kadar canlıların aç uyumamalarını ve ölmemelerini sağlamış olabiliriz
Helede hayvanlar için temiz su bulundurmayı yaz kış ihmal etmememiz gerekiyor.

Hayatı başka canlılar ile birlikte paylaşıyor olmak bencil olmamayıda gerektiriyor.



Mutlu mu olmak istiyoruz? O halde iyilik yapalım. Hangi konuda olursa olsun.