şimdi fotoğrafın ekranımın bi kenarında bekliyor masumane..
ellerim aradıkları yerleri bulmuşlar gibi, saçlarının ve sakallarının arasında geziniyor..
parmaklarımla şekiller çiziyorum yüzünde..
burada sen oluyorum, biz kesiliyorum..
ara ara dönüp bi iki satır karalıyorum, sonra soluk almadan yüzüne bakıyorum..
tanrım neler oluyor, bahar sütünü sağdı yüzüme..bu pembe düşler onun işaretçisi..
dudak kıvrımında saklı bi gülüşün uzantılarını arıyorum..şimdi bütün hislerim yer çekimi ile yarışmak istiyor..
tanrım bu his, ben de uçma isteği uyandırıyor..
"benimle gel wendy, benimle gel.."


bekliyorum..
gelip de konuşmama olabiliriteni konuşup yüreğimi şenlendirme olabiliritenle karşılaştırıyorum..hiç gelmeme ihtimalin ciğerimi dağlıyor..
sevgili,
nefes alıp verdiğini bilmek istiyorum..hatta bütün yaşamsal fonksiyonların sırasında yanında olmak..
haddimi aşıp daha edepsiz şeyler de düşünüyorum..
sonra susuyorum..
o kadar şiddetli susuyorum ki, bana konuşayım diye yalvarıyorsun..
kıyamıyorum, hiç kıyamam..

muhalif lakırdıların malzemesi olmandan çekiniyorum, aşk tatmamış bünyelerin çemkirişlerine alet olmandan korkuyorum..
korkun bu fitili ateşliyor ve bütün hissi senetlerim meşalelerle huzuruna varıyor..

dayanamayıp tekrar yüzünü temaşa ediyorum..
bu simetri hangi ilahi elle yerleştiriliyor suratına..iki kelam etmek için aralanan dudakların beni neden böyle bambaşka diyarlara sürüklüyor..

sevgili erik ağacım,
hemen yarın huzuruna varıp zatınıza bi kaç kelam etmek istiyorum..
ama kahrolası hep beklenen zaman..
huzuruna varmamdaki bürokratik engelleri daha sağlam harf yığınlarıyla aşmaya karar veriyorum..

auh bugün ara cafeden bahsedemeyecek kadar aşk doluyum..sevimli kahramanların romantik kokarcasına döndüm..tanrım, neyim var benim böyle..
itiraf etmeliyim ki,
defterin bitmesine 94 sayfa var ve ben onu her görüşümde daha fazla sabredememekten korkuyorum..

arpie fena halde kırılgan..
yüreğine sağlık..
afiyet olsun..