Kırgın olmak istemezsiniz acıyan yürektir o kırgın değilim sana demek istediğiniz...

Sevdiğinizdir o, kıymet bilmeyenlerdendir dersiniz benim sevdiğim...
Unutmayı unutturmuştur unutamadım, unutamıyorum dediğiniz...
Sende beni unutma demek istediğiniz...

Devirdiğiniz kısır mevsimler aklınıza gelir,yapraklarınız sararmıştır.
Birlikte yürüdüğünüz yollarda bir başına kalmışsınızdır artık.
Sulanmadıkça kuraklaşan topraklar gibi sevdiğinizden ayrı can çekiştiğiniz,her sonbaharın gelişinde kaybedilen baharları düşünerek sonbahardan nefret ettiğinizdir o ayrılık nakaratları gibi açan güz mevsimlerinin güz gülleri.

Halbuki kısır mevsimlere gebedir tüketilmiş her mevsim!
Yıllar kenarda beklerken beklediğinizdir o gelmesi gereken.
Gittiği gündür o ömrünüzün bittiği an diye kahrolup ardından eridiğiniz.
Gitme bile diyemeyip de gururun gurursuzluğunda bittiğinizdir işte o sizin sevdiğiniz.

Unutmadım der her yeni gün aynaya bakar ve ona bir ömür daha adarsınız,gelecek dersiniz,beyninizle çektiğiniz fotoğraflarıdır avunduğunuz.
Nasıldır şimdi değişmiş midir acaba? Şefkatle değişime uğrayan bebekler gibi aylık gelişimler çizersiniz beyin hücrelerinizde.

Mevsimler gelip geçerken siz hala geçip gidememişlikle kurumaya yüz tutmuş köklerinizle bir çare onun seraplarında yaşarsınız.

Bir dehşet sevdadır bu işte kutsallaşıp da sizle büyüyen,sizle yaşlanıp gidendir o yüreğinizin baş tacıdır her zaman.

Aklınıza gelir her canınızı acıtan ve dersiniz ki o olsaydı yapmazdı,o olsaydı bana yalan söyleyip de içimi acıtmazdı dersiniz, sevdiğinizdir o işte lekeleyemediğiniz,başkalarıyla aynı ölçüye koyamadığınız.

Şimdi onsuzsunuzdur ama geceniz gündüzünüz onunla başlayıp onunla devam etmektedir ve onunla bitsin deyip o’nlu düşüncelerle rüyalara daldığınızdır, uyanmak istemezsiniz,içinizdeki sevgi onu düşlerken mutludur çünkü.

Kimsenin uyandırmasını istemediğinizdir işte o sevdiğiniz uğruna tercih edilen uykular da, sevdanın cennetidir ki sevilenle yaşanıldığında en büyük mutluluktur.

Çünkü kimseler sizi ayıramayacaktır artık en güçlünün gücünün yetmediği andır o ebedi uyku.

Sonra korkarsınız birden bu ebedi uykudan,ya sevdiğiniz kardelen misali o bembeyaz karları delerde gelirse,
umulmadık yerde umulmadık zamanda bir kar soğukluğunda açar da siz aşkın çölünde,
ölümün gurbet elinde onun gelişini göremeden gitmişseniz...

O anda düşünür ve uykulardan da nefret edersiniz.
İşte şimdi sağınıza baktınız o,solunuza baktınız sevdanızın aşağılanıp ezildiği günler...
İşte şimdi korkuyordur sevmekle sevilmemenin arasında kalan yürekler.
Aslında acı bir gerçektir bu, ne onunlasınızdır ne de onsuzsunuzdur.
Sadece ebedi bir aşkla ebedi uykuya doğru girdaplar başlamıştır,
Artık korkuların kucağında bomboş şefkatsiz kalan bir çocuksunuzdur...
YETMEZ Mİ...

Cansel Işık /Manyakaşkıngelini