Bir gün sana dua etmeyi bırakırsam üzülür müsün Tanrım? Neden bana inanmayı kesti der misin? Eğer diyecek olursan açıklayayım...

Aşka inandım Tanrım. Her Adem gibi. Ya da şöyle diyeyim, yasak meyveyi tattım. Şeytanın dediğine inandım. Oyuna geldim. Kandırıldım. Ve ben aşka sana inanır gibi inandım. İbadet eder gibi seni seviyorum dedim ona Tanrım. Günde beş vakitten fazla hatta. Ama o... Gitti. Bitti. Çizdi. Acıttı. Kanattı. Kırdı. Dağıttı. Vurdu. Bozdu. Yıktı. Öldürdü... Ona hiç kızmadım, kızamadım. İnsan sevdiği şeylere kızamıyor. İnsan sevdiği şeyleri istiyor. Geri istiyor. Çünkü özlüyor. Hala seviyorum onu, açıklaması zor biliyorum ama seviyorum. Özlüyorum. Geri dönsün istiyorum. Bunun için çok dua ettim biliyorsun. Geri dönsün diye çok dua ettim sana. Duydun. Birini duymadıysan diğerini duymuşsundur eminim; her gece ettim. İyi geceler demediğinden uyuyamadığım gecelerden, günaydın demediği için güneşi üzgün karşıladığım sabahlara kadar... Sezen Aksu dinleyip sigara içtiğim gecelerde bile ettim, düşün. Her gece ettim!
Beni terk edeli bir yıl beş ay üç gün oldu. Yani sana yaklaşık 520 kez o geri dönsün diye dua ettim. Neden bir şey yapmadın? Neden geri dönmesi için bir şey yapmadın? Neden? Neden? Neden?

Bir gün sana dua etmeyi bırakırsam üzülür müsün Tanrım? Neden bana inanmayı kesti der.... Demezsin çünkü nedenini biliyorsun artık...

Ahmet Kastancı