Bugün seni çok özledim, her gün ki gibi ...Her şarkıda seni dinledim ve seni buldum yine ...Ne yana baksam sendin ...Her baktığım yerde gözlerim donup kaldı ve hüznüm yüreğime dağıldı ...Bir türlü gitmeyi öğrenemedim. Susmak ne çok kalmakmış meğer. Sustuğum gün anladım, bağıra bağıra acırken sesim içimde ..Dedimya ben gitmeyi bir türlü öğrenemedim.
Sen git diyecek kadar da güçlü değildim.O yüzden gelmeleri yollarına serdim..

Sevmekten öte bir şeydi bu ...Ve ne çok şeydi bu ...Bir yudum su ,bir dilim ekmek,ve bir bardak akşam çayı tadında ... Muhabbetin demiyle yalnızlığıma kattığım ..
Sevmekten öte bir şeydi bu sevmekten öte bir şey yaşadığım ..

Yoksun
Sensiz sanki hiç bir şey yok.
Zaman yok, mekan yok. Gün dediğin kasımda üşüyen bir yaprak, titreyip durmakta şu zavallı tende. Gece desen sen. Ben ise sende ...

Her yerde hayalinin gölgesi, gözlerin , sözlerin ve yanıbaşımda bir iki de yalnızlığıma konuk film ...
Bazen konuştuğum şekliyle yazarım sevgilim. Ölçüsüz uyaksızdır kelimelerim.Bazen de eskitirim harfleri ...

N e d e n e s k i m i y o r a d ı n i ç i m d e...

Off ya nereden nereye geldim. Konu sen olunca yolunu şaşırıyor cümlelerim...
Her neyse devam edeyim kaldığım yerden ,yalnızlığıma konuk olan filmden.
Bu sefer doğru yazdım ama söylerken neden bilmem takılır hep bu sözde dilim ..Film ya da filim ne fark eder yoksa yanlışımı düzeltenim...

Elimde patlamış mısırım uzanıp seyrettim işte , bahanesiydi sana susamış kirpiğimin ...
Mutsuz biten bir ’SON’la ağladım ağladım ...
Gözümdeki yaşı sildiğim gibi, neden silemedim seni kendimden diye düşündüm bir an sonra oturup bir şeyler karaladım...

Sen benim kirpiğime düşen hüzün
Dalgın gözlerim ve yorgun yüzüm
Sen benim uyutmayan gecem
Yastığıma küsen uykusuz gündüzüm

Sen benim çocukluğum
Azlığım ya da çokluğum
Sen benim gençliğim
Yokluğum ya da hiçliğim
Sen benim ihtiyarlığım
Seninle aynı anda doğmadım ama
Seninle aynı anda ölmeye varım ...


Seninle yaşamak mı ?Yakınlığı ne kadar olsa da uzak ... Bir ihtimal ...
Umudunla kal yüreğim umudunla kal...
Elbet bir gün olur adresini bulur adressiz kalan mektuplar...

30 kasım cumartesi
2013

ARZU KARADOĞAN