Ey gözlerimi yaşlara aşina kılan sevgili, gönlümdeki ateşi söndürdüğünden beri, aşkta bir leylayım artık ben. Kimliğim yok, sıfatım yok, bir garip maşuk diye bilsinler.
Asude bir bahar ülkesi değil artık aşk, kara kışlar, sert rüzgarlar hücüm etmekte yüreğime.
Bilirsin sevgili, kışı sevmem ben. Şimdi beni kış ortasında bırakıp gittin ya, diyorum ki; seven hiç sevdiğini zemherilere teslim eder mi? Bir çığ/lık olup düşüyor yüreğimin ortasına, beni sevmeme ihtimalin. Sebebi mutsuzluğum oluşun, kalbimin intiharı oluyor. Ve yeminler ediyor yürek bir daha sevmemeye.
Misli hazan şimdi tüm duygularım, her biri bir başka sokağa savrulmakta. Sensiz ne gülşenler, ne lalegahlar gönlümü avutmakta. Gözümün gördüğü; bir tek kuruyan gazeller, onlarda bana senden hatıra.
Ey ruhuma şifa olan yar, ruhuma saldın ya şimdi şifasız sevdayı, bilmem ki bir gün devayı dert olur mu gözlerin. Bilmem ki bir gün yaralarımı sarar mı sözlerin. Bilmem ki bir gün uzanır mı boşlukta kalan ellerime ellerin…
Narı aşk dedikleri buymuş tamda, buzlar ortasında cayır cayır erimek. Çıplak ayakla karda yürüyüp, yine de serinleyememek. Buz gibi aşk şarabı ararken, kaynar sular içmek…
Encama ermiş bir baharın inadındayım hala, mızmızlanıp duruyor yüreğim; “bitmemeli” diye israrla. Arabesk zamanlar düşüyor nasibime, binbir sitem kol geziyor dilimde. “Ama biz birbirimizi çok severdik, ayrılamayız.” diye…
Sen!...
Şimdi gönlüme sızı olan aşkı muhterem, bir peyki safa göndersen şu yüreğime. Cümbüşler kurulsa tüm kalp sokaklarımda, neşesi gelse yine günlerimin. Bülbüller kıskansa şakıyan dilimi, güller kıskansa gülen yüzümü, gergeflere işlense hislerim…
Bilmem ki, bir serap mı arzulamaktayım, yoksa boş yere aşka bekçilik mi yapmaktayım.
Bilinmezleri kendi yerine bana yar eden yar, daha kaç geceden hüzün toplayacak gözlerim? Daha kaç geceden kara çalınacak bahtıma? Mazi bedbaht, ferdadan ümit yok; araf mı olacak hep yerim?

Ben yine de gönül gözüm, gönül özüm derim sana yar. Gözlerimin önünde hep hayalin var. Alınır mı bir gün bu sevda bu yürekten bilemem, silinir mi bir gün ismin dilimden, istemem…
Gözlerime fer, yüreğime en karasından sevda olan adam! En beyaz demleri ellerinle getir bana, yüreğinden yüreğime dök en saf sevgiyi yine. Yarınları müjdelesin bir nida kulaklarıma. Ve Hüda, seni cennet diye yazsın alnıma…