‘’Sen sevmekten korktuğun için vazgeçtin benden. Bense seni kaybetmekten korktuğum için vazgeçiyorum senden’’

Severek başladığım aşka üzülerek son vermenin acısını taşıyorum gönlümde. Artık her mevsim kış benim için. Artık kimse giremez gönlüme. Ve kimseler bir kimse olamaz artık kimsesizliğime. Susarak beni yeneceğini sandın. Oysa ben konuştukça suskunluğunu bozdun. Seni mutlu edebilmekti tek gayem beni ‘’mutlu değil mutsuz ettin ‘’dedin. Oysa ben mutsuz bile değilim. ‘’ mutsuz değil u’mutsuzum artık’’ Davul bile dengi dengine derken söylesene sevdiğim sen kime denktin. Sen bana hep bencilmişim gözüyle baktın. Sencil olmamın ne günahı vardı. Mutsuz geçen günlerimde hep bir günah vardı. Yine de bir tek gün bile etmedim ah. Sen bensizken mutluyum dediğin için vazgeçtim senden bilen bilir sevginin en doruğa ulaştığı zamanlarda vazgeçmenin adı sahtecilik değil erdemliktir.



‘’Sen sevmekten korktuğun için vazgeçtin benden. Bense seni kaybetmekten korktuğum için vazgeçiyorum senden’’