Yıl 1984 / Ekim ayının ilk Pazartesi günü
Yer; Belçika/ Brüksel’de bir toplantı salonu,
Bu ülkede her ders yılı başında Ülke kralı, Eğitim Bakanı, Eyalet Eğitim yetkilileri, her okuldan bir idareci, bir öğretmen ve bir de öğrenci ile, Eyelet Okul-Aile Birliği Başkanlarının katıldığı toplantı yapılıyor..
Görev yaptığım Antwerpen (anvers) Eyaleti Türk işçi çocukları eğitim görevlisi olarak bu toplantıya davet edildim..

Tam zamanında,saatinde yapılan toplantı salonunun düzeni ve görkemi tarif edemeyeceğim bir güzellikte ve uygunluktaydı.
Katılımcıların isimleri yazılı masada yerimizi aldık.
Salonda duyulan tek ses sadece Mozart’tan bir parça, başkaca da çık sesi yok.

Dakikasında, salonun sahne kapısından içeri Majesteleri Belçika Kralı Baudouin ve eşi Bayan kraliçe teşrif ettiler. Tüm salon ayağa kalktı, benim masamın sırasında oturanlar haricinde..
Ben de ayağa kalkanlardandım ama, masamda benden başka ayağa kalkan yoktu, kısa süre bir şaşkınlık geçirdim, yanımda oturan bir Belçikalı öğretmen ceketimin eteğinden asılarak bana “zitte maar, zitte maar” (otur,otur) deyip durdu, ben de mahcup bir durumda hemen oturdum sandalyeme.
Kral Baudouin (ki;öldü) çok kısa bir konuşma ile yeni ders yılını kutladı. Eyalet Eğitim Bakanı da kısa bir konuşma yaptı, sonra kokteyl başladı .. Bu arada beni oturmaya zorlayan öğretmeni bulup sordum “ Neden sizler ayağa kalkmadınız, neden benim de oturmamı ısrarla istediniz ?” dediğimde aldığım yanıt şu oldu : ” Bu ülkede öğretmen krala ayağa kalkmaz, kral öğretmen için ayağa kalkar” demesiyle o kadar şaşırdım, o kadar karmaşık duygular yaşadım ki, tarifi olanaksı …

O günden bu güne, ülkemde öğretmene verilmeyen değere, saygınlığa ve çirkin uygulamalara karşı öfkem kabarıyor, moralim bozuluyor ve durmadan kendimi sorgular oluyorum.
Keşke öyle bir an’ı görmemiş, yaşamamış olsaydım diye de hayıflanır dururum yıllardan
beri..
Bizde polisin ayaklar altına alıp sopaladığı Öğretmenin, Batı toplumlarında nasıl bir değer verildiğini, gördünüz mü ?

Bugün 24 Kasım Öğretmenler günü, yine o günü anımsayarak mutsuz oldum !



* muzaffer yıldırım