21 Kasım 2013 perşembe günü, güzel bir kadının yaşam hikayesi sona erdi. O, bu toprakların milyonlarca kadınlarından biriydi. Fedakar, sabırlı, hoşgörülü bir ana, insanlara olan sevgisini esirgemeden sunan bir insandı. Yüreğinde Eyüp sabrı, gözünü budakta esirgemeyen cesareti vardı.



Yeryüzünde milyarlarca insan yaşar. Bunları rakam olarak bile biliriz, hepsini tanımamız imkan ve ihtimal dışıdır. Kendi sosyal çevremizde ilişkilerimiz olanları biliriz, tanırız veya tanıdığımızı sanırız.. Yaşamımız içinden akıp giden yıllar gibi bir çok da insan gelip geçer. Bunların bazıları bizde derin izler bırakır, anılarımızda yaşarlar. Onların bizi etkileyen sözleri ve davranışları aklımıza gelir; saygı, özlem, sevgi ile yad ederiz.. Her ne kadar kendimiz olmaya çalışsak da davranışlarımızda onları örnek almaya çalışırız..

Ve böyle kişiler, bizleri zorlamadan yaşam dairemize, bir kelebek zarafetiyle süzülürler.

Bir de bakmışız ki onlarla el ele, yürek yüreğe olmuşuz.. Belki kan bağımız vardır belki de yoktur bu güzel insanlarla.



Benim şansıma düşen bu güzelliklerden birisi de baba yarısı amcamın bir tanecik kızı Cemile Tamiş ablamdı. Onunla bir birimize uzak şehirlerde büyüdük, yaşadık. Seyrekte olsa görüşmelerimizde kendimi onu yanında mutlu ve şefkat içinde hissettim. Anaç sevgisini, altı çocuğuna rağmen benimle, benim gibi bir çok insanla paylaştı. Bulunduğu ortama; neşesini, cesaretini ve sevgisini hiç bir cimriliğe kaçmadan dağıtırdı. Bir çınar ağacı gibi sağlam kökleri ve duruşu vardı. Dallarında kuşların yuvalarını, gölgesinde ise sevdiklerini barındırır, onlara kendi huzurunu bulaştırırdı. Kendisini üzenlere dahi kin tutamaz, bağışlardı.



Akıllı bir kadındı, nereden ne geleceğini de sezerdi. Eğer şu güzel yurdumda herkese eğitimde eşit koşullar sunulsaydı eminim ki Tamiş ablam bugün bir bilim kadını olarak aramızdan ayrılır, yıldızlara ulaşırdı. Yine o kendi güzelliklerini insanlara bir biçimde aktardı. Sevgili ve saygılı bir eş, insana değer veren, sayan, seven evlatlar ve sevenler bırakarak göç etti bu dünyadan. Bizlerde; sevgisini, varlığını, insanlardan esirgemeyen bu kadın gibi kadın olabilsek ne mutlu bizlere.



Sana hoşça kal diyemem, çünkü gönlümüzün bir yerlerinde olacaksın.